τεκμαίρομαι

Ancient Greek

τεκμαίρομαι • (tekmaíromai)

Present: τεκμαίρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	τεκμαίρομαι	τεκμαίρῃ, τεκμαίρει	τεκμαίρεται	τεκμαίρεσθον	τεκμαίρεσθον	τεκμαιρόμεθᾰ	τεκμαίρεσθε	τεκμαίρονται
	subjunctive	τεκμαίρωμαι	τεκμαίρῃ	τεκμαίρηται	τεκμαίρησθον	τεκμαίρησθον	τεκμαιρώμεθᾰ	τεκμαίρησθε	τεκμαίρωνται
	optative	τεκμαιροίμην	τεκμαίροιο	τεκμαίροιτο	τεκμαίροισθον	τεκμαιροίσθην	τεκμαιροίμεθᾰ	τεκμαίροισθε	τεκμαίροιντο
	imperative		τεκμαίρου	τεκμαιρέσθω	τεκμαίρεσθον	τεκμαιρέσθων		τεκμαίρεσθε	τεκμαιρέσθων

infinitive						τεκμαίρεσθαι
participle	m					τεκμαιρόμενος
	f					τεκμαιρομένη
	n					τεκμαιρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐτεκμαιρόμην	ἐτεκμαίρου	ἐτεκμαίρετο	ἐτεκμαίρεσθον	ἐτεκμαιρέσθην	ἐτεκμαιρόμεθᾰ	ἐτεκμαίρεσθε	ἐτεκμαίροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: τεκμᾰρέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	τεκμᾰρέομαι	τεκμᾰρέῃ, τεκμᾰρέει	τεκμᾰρέεται	τεκμᾰρέεσθον	τεκμᾰρέεσθον	τεκμᾰρεόμεθᾰ	τεκμᾰρέεσθε	τεκμᾰρέονται
middle	optative	τεκμᾰρεοίμην	τεκμᾰρέοιο	τεκμᾰρέοιτο	τεκμᾰρέοισθον	τεκμᾰρεοίσθην	τεκμᾰρεοίμεθᾰ	τεκμᾰρέοισθε	τεκμᾰρέοιντο
					middle
infinitive					τεκμᾰρέεσθαι
participle	m				τεκμᾰρεόμενος
	f				τεκμᾰρεομένη
	n				τεκμᾰρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	τεκμᾰροῦμαι	τεκμᾰρῇ	τεκμᾰρεῖται	τεκμᾰρεῖσθον	τεκμᾰρεῖσθον	τεκμᾰρούμεθᾰ	τεκμᾰρεῖσθε	τεκμᾰροῦνται
middle	optative	τεκμᾰροίμην	τεκμᾰροῖο	τεκμᾰροῖτο	τεκμᾰροῖσθον	τεκμᾰροίσθην	τεκμᾰροίμεθᾰ	τεκμᾰροῖσθε	τεκμᾰροῖντο
					middle
infinitive					τεκμᾰρεῖσθαι
participle	m				τεκμᾰρούμενος
	f				τεκμᾰρουμένη
	n				τεκμᾰρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐτεκμηρᾰ́μην	ἐτεκμήρω	ἐτεκμήρᾰτο	ἐτεκμήρᾰσθον	ἐτεκμηρᾰ́σθην	ἐτεκμηρᾰ́μεθᾰ	ἐτεκμήρᾰσθε	ἐτεκμήρᾰντο
	subjunctive	τεκμήρωμαι	τεκμήρῃ	τεκμήρηται	τεκμήρησθον	τεκμήρησθον	τεκμηρώμεθᾰ	τεκμήρησθε	τεκμήρωνται
	optative	τεκμηραίμην	τεκμήραιο	τεκμήραιτο	τεκμήραισθον	τεκμηραίσθην	τεκμηραίμεθᾰ	τεκμήραισθε	τεκμήραιντο
	imperative		τέκμηραι	τεκμηρᾰ́σθω	τεκμήρᾰσθον	τεκμηρᾰ́σθων		τεκμήρᾰσθε	τεκμηρᾰ́σθων
					middle
infinitive					τεκμήρᾰσθαι
participle	m				τεκμηρᾰ́μενος
	f				τεκμηρᾰμένη
	n				τεκμηρᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	τεκμηρᾰ́μην	τεκμήρᾰο	τεκμήρᾰτο	τεκμήρᾰσθον	τεκμηρᾰ́σθην	τεκμηρᾰ́με(σ)θᾰ	τεκμήρᾰσθε	τεκμήρᾰντο
	subjunctive	τεκμήρωμαι	τεκμήρηαι	τεκμήρηται	τεκμήρησθον	τεκμήρησθον	τεκμηρώμε(σ)θᾰ	τεκμήρησθε	τεκμήρωνται
	optative	τεκμηραίμην	τεκμήραιο	τεκμήραιτο	τεκμήραισθον	τεκμηραίσθην	τεκμηραίμε(σ)θᾰ	τεκμήραισθε	τεκμηραίᾰτο
	imperative		τέκμηραι	τεκμηρᾰ́σθω	τεκμήρᾰσθον	τεκμηρᾰ́σθων		τεκμήρᾰσθε	τεκμηρᾰ́σθων
					middle
infinitive					τεκμήρᾰσθαι
participle	m				τεκμηρᾰ́μενος
	f				τεκμηρᾰμένη
	n				τεκμηρᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

The active voice is rare and found only in post-Homeric poets. Attested active forms include:

τεκμαίρει (third-person singular present indicative)
τεκμήρατε (second-person plural first aorist imperative or unaugmented indicative)
τέκμηρον (first-person singular or third-person plural unaugmented second aorist indicative)