τειχιζόντοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /teː.kʰiz.dón.toi̯n/ → /ti.çiˈzon.tyn/ → /ti.çiˈzon.din/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /teː.kʰiz.dón.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ti.kʰiˈzon.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ti.çiˈzon.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ti.çiˈzon.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ti.çiˈzon.din/

Participle

τειχιζόντοιν • (teikhizóntoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of τειχίζων (teikhízōn)