τεθνηκότοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.tʰnɛː.kó.toi̯n/ → /te.θniˈko.tyn/ → /te.θniˈko.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.tʰnɛː.kó.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.tʰne̝ˈko.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.θniˈko.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.θniˈko.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.θniˈko.tin/

Participle

τεθνηκότοιν • (tethnēkótoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of τεθνηκώς (tethnēkṓs)