ταρβήσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tar.bɛ̌ː.saːs/ → /tarˈβi.sas/ → /tarˈvi.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tar.bɛ̌ː.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tarˈbe̝.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tarˈβi.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tarˈvi.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tarˈvi.sas/

Participle

ταρβήσᾱς • (tarbḗsās) m (feminine ταρβήσᾱσᾰ, neuter ταρβῆσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of ταρβέω (tarbéō)

Declension

First and third declension of ταρβήσᾱς; ταρβήσᾱσᾰ; ταρβῆσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ταρβήσᾱς tarbḗsās	ταρβήσᾱσᾰ tarbḗsāsa	ταρβῆσᾰν tarbêsan		ταρβήσᾰντε tarbḗsante	ταρβησᾱ́σᾱ tarbēsā́sā	ταρβήσᾰντε tarbḗsante		ταρβήσᾰντες tarbḗsantes	ταρβήσᾱσαι tarbḗsāsai	ταρβήσᾰντᾰ tarbḗsanta
Genitive		ταρβήσᾰντος tarbḗsantos	ταρβησᾱ́σης tarbēsā́sēs	ταρβήσᾰντος tarbḗsantos		ταρβησᾰ́ντοιν tarbēsántoin	ταρβησᾱ́σαιν tarbēsā́sain	ταρβησᾰ́ντοιν tarbēsántoin		ταρβησᾰ́ντων tarbēsántōn	ταρβησᾱσῶν tarbēsāsôn	ταρβησᾰ́ντων tarbēsántōn
Dative		ταρβήσᾰντῐ tarbḗsanti	ταρβησᾱ́σῃ tarbēsā́sēi	ταρβήσᾰντῐ tarbḗsanti		ταρβησᾰ́ντοιν tarbēsántoin	ταρβησᾱ́σαιν tarbēsā́sain	ταρβησᾰ́ντοιν tarbēsántoin		ταρβήσᾱσῐ / ταρβήσᾱσῐν tarbḗsāsi(n)	ταρβησᾱ́σαις tarbēsā́sais	ταρβήσᾱσῐ / ταρβήσᾱσῐν tarbḗsāsi(n)
Accusative		ταρβήσᾰντᾰ tarbḗsanta	ταρβήσᾱσᾰν tarbḗsāsan	ταρβῆσᾰν tarbêsan		ταρβήσᾰντε tarbḗsante	ταρβησᾱ́σᾱ tarbēsā́sā	ταρβήσᾰντε tarbḗsante		ταρβήσᾰντᾰς tarbḗsantas	ταρβησᾱ́σᾱς tarbēsā́sās	ταρβήσᾰντᾰ tarbḗsanta
Vocative		ταρβήσᾱς tarbḗsās	ταρβήσᾱσᾰ tarbḗsāsa	ταρβῆσᾰν tarbêsan		ταρβήσᾰντε tarbḗsante	ταρβησᾱ́σᾱ tarbēsā́sā	ταρβήσᾰντε tarbḗsante		ταρβήσᾰντες tarbḗsantes	ταρβήσᾱσαι tarbḗsāsai	ταρβήσᾰντᾰ tarbḗsanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ταρβησᾰ́ντως tarbēsántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.