σύντασις
Appearance
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]From συντείνω (sunteínō, “to stretch”) + -σις (-sis).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /sýn.ta.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈsyn.ta.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈsyn.ta.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈsyn.ta.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈsin.da.sis/
Noun
[edit]σῠ́ντᾰσῐς • (sŭ́ntăsĭs) f (genitive σῠντᾰ́σεως); third declension
Inflection
[edit]Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ σῠ́ντᾰσῐς hē sŭ́ntăsĭs |
τὼ σῠντᾰ́σει tṑ sŭntắsei |
αἱ σῠντᾰ́σεις hai sŭntắseis | ||||||||||
Genitive | τῆς σῠντᾰ́σεως tês sŭntắseōs |
τοῖν σῠντᾰσέοιν toîn sŭntăséoin |
τῶν σῠντᾰ́σεων tôn sŭntắseōn | ||||||||||
Dative | τῇ σῠντᾰ́σει têi sŭntắsei |
τοῖν σῠντᾰσέοιν toîn sŭntăséoin |
ταῖς σῠντᾰ́σεσῐ / σῠντᾰ́σεσῐν taîs sŭntắsesĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν σῠ́ντᾰσῐν tḕn sŭ́ntăsĭn |
τὼ σῠντᾰ́σει tṑ sŭntắsei |
τᾱ̀ς σῠντᾰ́σεις tā̀s sŭntắseis | ||||||||||
Vocative | σῠ́ντᾰσῐ sŭ́ntăsĭ |
σῠντᾰ́σει sŭntắsei |
σῠντᾰ́σεις sŭntắseis | ||||||||||
Notes: |
|
Derived terms
[edit]- συντατικός (suntatikós)
Further reading
[edit]- “σύντασις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- σύντασις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette