σύλλεκτος

Ancient Greek

Etymology

Verbal adjective of συλλέγω (sullégō) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sýl.lek.tos/ → /ˈsyl.lek.tos/ → /ˈsi.lek.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sýl.lek.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsyl.lek.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsyl.lek.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsyl.lek.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsi.lek.tos/

Adjective

σῠ́λλεκτος • (sŭ́llektos) m or f (neuter σῠ́λλεκτον); second declension

1. gathered or brought together

Inflection

Second declension of σῠ́λλεκτος; σῠ́λλεκτον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠ́λλεκτος sŭ́llektos	σῠ́λλεκτον sŭ́llekton		σῠλλέκτω sŭlléktō	σῠλλέκτω sŭlléktō		σῠ́λλεκτοι sŭ́llektoi	σῠ́λλεκτᾰ sŭ́llektă
Genitive		σῠλλέκτου sŭlléktou	σῠλλέκτου sŭlléktou		σῠλλέκτοιν sŭlléktoin	σῠλλέκτοιν sŭlléktoin		σῠλλέκτων sŭlléktōn	σῠλλέκτων sŭlléktōn
Dative		σῠλλέκτῳ sŭlléktōi	σῠλλέκτῳ sŭlléktōi		σῠλλέκτοιν sŭlléktoin	σῠλλέκτοιν sŭlléktoin		σῠλλέκτοις sŭlléktois	σῠλλέκτοις sŭlléktois
Accusative		σῠ́λλεκτον sŭ́llekton	σῠ́λλεκτον sŭ́llekton		σῠλλέκτω sŭlléktō	σῠλλέκτω sŭlléktō		σῠλλέκτους sŭlléktous	σῠ́λλεκτᾰ sŭ́llektă
Vocative		σῠ́λλεκτε sŭ́llekte	σῠ́λλεκτον sŭ́llekton		σῠλλέκτω sŭlléktō	σῠλλέκτω sŭlléktō		σῠ́λλεκτοι sŭ́llektoi	σῠ́λλεκτᾰ sŭ́llektă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠλλέκτως sŭlléktōs			σῠλλεκτότερος sŭllektóteros			σῠλλεκτότᾰτος sŭllektótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σύλλεκτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σύλλεκτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette