σφετέροιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spʰe.té.roi̯.o/ → /sɸeˈte.ry.o/ → /sfeˈte.ri.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰe.té.roi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spʰeˈte.ry.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sɸeˈte.ry.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sfeˈte.ry.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sfeˈte.ri.o/

Adjective

σφετέροιο • (sphetéroio)

1. masculine/neuter genitive singular of σφέτερος (sphéteros)