συναιρέσεσιν

Ancient Greek

Alternative forms

• σῠναιρέσεσῐ (sŭnairésesĭ)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nai̯.ré.se.sin/ → /sy.nɛˈre.se.sin/ → /si.neˈre.se.sin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nai̯.ré.se.sin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.nɛˈre.se.sin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.nɛˈre.se.sin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈre.se.sin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈre.se.sin/

Noun

σῠναιρέσεσῐν • (sŭnairésesĭn) f

1. dative plural of σῠναίρεσῐς (sŭnaíresĭs) with movable nu