συναιρέσει

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nai̯.ré.seː/ → /sy.nɛˈre.si/ → /si.neˈre.si/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nai̯.ré.seː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.nɛˈre.si/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.nɛˈre.si/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈre.si/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈre.si/

Noun

σῠναιρέσει • (sŭnairései) f

1. dative singular of σῠναίρεσῐς (sŭnaíresĭs)
2. nominative/accusative/vocative dual of σῠναίρεσῐς (sŭnaíresĭs)

Descendants

• Latin: synaeresī