συλήσων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syː.lɛ̌ː.sɔːn/ → /syˈli.son/ → /siˈli.son/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syː.lɛ̌ː.sɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈle̝.son/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈli.son/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈli.son/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈli.son/

Participle

σῡλήσων • (sūlḗsōn) m (feminine σῡλήσουσᾰ, neuter σῡλῆσον); first/third declension

1. present active participle of σῡλάω (sūláō)

Declension

First and third declension of σῡλήσων; σῡλήσουσᾰ; σῡλῆσον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σῡλήσων sūlḗsōn	σῡλήσουσᾰ sūlḗsousă	σῡλῆσον sūlêson		σῡλήσοντε sūlḗsonte	σῡλησούσᾱ sūlēsoúsā	σῡλήσοντε sūlḗsonte		σῡλήσοντες sūlḗsontes	σῡλήσουσαι sūlḗsousai	σῡλήσοντᾰ sūlḗsontă
Genitive		σῡλήσοντος sūlḗsontos	σῡλησούσης sūlēsoúsēs	σῡλήσοντος sūlḗsontos		σῡλησόντοιν sūlēsóntoin	σῡλησούσαιν sūlēsoúsain	σῡλησόντοιν sūlēsóntoin		σῡλησόντων sūlēsóntōn	σῡλησουσῶν sūlēsousôn	σῡλησόντων sūlēsóntōn
Dative		σῡλήσοντῐ sūlḗsontĭ	σῡλησούσῃ sūlēsoúsēi	σῡλήσοντῐ sūlḗsontĭ		σῡλησόντοιν sūlēsóntoin	σῡλησούσαιν sūlēsoúsain	σῡλησόντοιν sūlēsóntoin		σῡλήσουσῐ / σῡλήσουσῐν sūlḗsousĭ(n)	σῡλησούσαις sūlēsoúsais	σῡλήσουσῐ / σῡλήσουσῐν sūlḗsousĭ(n)
Accusative		σῡλήσοντᾰ sūlḗsontă	σῡλήσουσᾰν sūlḗsousăn	σῡλῆσον sūlêson		σῡλήσοντε sūlḗsonte	σῡλησούσᾱ sūlēsoúsā	σῡλήσοντε sūlḗsonte		σῡλήσοντᾰς sūlḗsontăs	σῡλησούσᾱς sūlēsoúsās	σῡλήσοντᾰ sūlḗsontă
Vocative		σῡλήσων sūlḗsōn	σῡλήσουσᾰ sūlḗsousă	σῡλῆσον sūlêson		σῡλήσοντε sūlḗsonte	σῡλησούσᾱ sūlēsoúsā	σῡλήσοντε sūlḗsonte		σῡλήσοντες sūlḗsontes	σῡλήσουσαι sūlḗsousai	σῡλήσοντᾰ sūlḗsontă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σῡλησόντως sūlēsóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.