συγκειμένης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɛːs/ → /syɲ.ɟiˈme.nis/ → /siɲ.ɟiˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.nis/

Participle

συγκειμένης • (sunkeiménēs)

1. feminine genitive singular of συγκείμενος (sunkeímenos)