συγκαταθετικός

Ancient Greek

Etymology

From συγκατάθεσις (sunkatáthesis, “approval, assent”) +‎ -ικός (-ikós), the former component morphologically analyzable as συγ- (sug-) +‎ κατάθεσις (katáthesis), from κατα- (kata-) + θέσις (thésis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.ka.ta.tʰe.ti.kós/ → /syŋ.ɡa.ta.θe.tiˈkos/ → /siŋ.ɡa.ta.θe.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ka.ta.tʰe.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.ka.ta.tʰe.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡa.ta.θe.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡa.ta.θe.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡa.ta.θe.tiˈkos/

Adjective

σῠγκᾰτᾰθετῐκός • (sunkatathetikós) m (feminine σῠγκᾰτᾰθετῐκή, neuter σῠγκᾰτᾰθετῐκόν); first/second declension

1. approving, assenting; affirmative

Inflection

First and second declension of σῠγκᾰτᾰθετῐκός; σῠγκᾰτᾰθετῐκή; σῠγκᾰτᾰθετῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σῠγκᾰτᾰθετῐκός sunkatathetikós	σῠγκᾰτᾰθετῐκή sunkatathetikḗ	σῠγκᾰτᾰθετῐκόν sunkatathetikón		σῠγκᾰτᾰθετῐκώ sunkatathetikṓ	σῠγκᾰτᾰθετῐκᾱ́ sunkatathetikā́	σῠγκᾰτᾰθετῐκώ sunkatathetikṓ		σῠγκᾰτᾰθετῐκοί sunkatathetikoí	σῠγκᾰτᾰθετῐκαί sunkatathetikaí	σῠγκᾰτᾰθετῐκᾰ́ sunkatathetiká
Genitive		σῠγκᾰτᾰθετῐκοῦ sunkatathetikoû	σῠγκᾰτᾰθετῐκῆς sunkatathetikês	σῠγκᾰτᾰθετῐκοῦ sunkatathetikoû		σῠγκᾰτᾰθετῐκοῖν sunkatathetikoîn	σῠγκᾰτᾰθετῐκαῖν sunkatathetikaîn	σῠγκᾰτᾰθετῐκοῖν sunkatathetikoîn		σῠγκᾰτᾰθετῐκῶν sunkatathetikôn	σῠγκᾰτᾰθετῐκῶν sunkatathetikôn	σῠγκᾰτᾰθετῐκῶν sunkatathetikôn
Dative		σῠγκᾰτᾰθετῐκῷ sunkatathetikôi	σῠγκᾰτᾰθετῐκῇ sunkatathetikêi	σῠγκᾰτᾰθετῐκῷ sunkatathetikôi		σῠγκᾰτᾰθετῐκοῖν sunkatathetikoîn	σῠγκᾰτᾰθετῐκαῖν sunkatathetikaîn	σῠγκᾰτᾰθετῐκοῖν sunkatathetikoîn		σῠγκᾰτᾰθετῐκοῖς sunkatathetikoîs	σῠγκᾰτᾰθετῐκαῖς sunkatathetikaîs	σῠγκᾰτᾰθετῐκοῖς sunkatathetikoîs
Accusative		σῠγκᾰτᾰθετῐκόν sunkatathetikón	σῠγκᾰτᾰθετῐκήν sunkatathetikḗn	σῠγκᾰτᾰθετῐκόν sunkatathetikón		σῠγκᾰτᾰθετῐκώ sunkatathetikṓ	σῠγκᾰτᾰθετῐκᾱ́ sunkatathetikā́	σῠγκᾰτᾰθετῐκώ sunkatathetikṓ		σῠγκᾰτᾰθετῐκούς sunkatathetikoús	σῠγκᾰτᾰθετῐκᾱ́ς sunkatathetikā́s	σῠγκᾰτᾰθετῐκᾰ́ sunkatathetiká
Vocative		σῠγκᾰτᾰθετῐκέ sunkatathetiké	σῠγκᾰτᾰθετῐκή sunkatathetikḗ	σῠγκᾰτᾰθετῐκόν sunkatathetikón		σῠγκᾰτᾰθετῐκώ sunkatathetikṓ	σῠγκᾰτᾰθετῐκᾱ́ sunkatathetikā́	σῠγκᾰτᾰθετῐκώ sunkatathetikṓ		σῠγκᾰτᾰθετῐκοί sunkatathetikoí	σῠγκᾰτᾰθετῐκαί sunkatathetikaí	σῠγκᾰτᾰθετῐκᾰ́ sunkatathetiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σῠγκᾰτᾰθετῐκῶς sunkatathetikôs				σῠγκᾰτᾰθετῐκώτερος sunkatathetikṓteros				σῠγκᾰτᾰθετῐκώτᾰτος sunkatathetikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “συγκαταθετικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συγκαταθετικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette