στόχω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stó.kʰɔː/ → /ˈsto.xo/ → /ˈsto.xo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stó.kʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsto.kʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsto.xo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsto.xo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsto.xo/

Noun

στόχω • (stókhō)

1. nominative/accusative/vocative dual of στόχος (stókhos)

Inflection

Second declension of ὁ στόχος; τοῦ στόχου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στόχος ho stókhos	τὼ στόχω tṑ stókhō	οἱ στόχοι hoi stókhoi
Genitive	τοῦ στόχου toû stókhou	τοῖν στόχοιν toîn stókhoin	τῶν στόχων tôn stókhōn
Dative	τῷ στόχῳ tôi stókhōi	τοῖν στόχοιν toîn stókhoin	τοῖς στόχοις toîs stókhois
Accusative	τὸν στόχον tòn stókhon	τὼ στόχω tṑ stókhō	τοὺς στόχους toùs stókhous
Vocative	στόχε stókhe	στόχω stókhō	στόχοι stókhoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.