στρωτός

Ancient Greek

Etymology

From στρώννῡμι (strṓnnūmi, “to spread”) +‎ -τός (-tós). See στόρνυμι (stórnumi, “to spread”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /strɔː.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stroˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /stroˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stroˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stroˈtos/

Adjective

στρωτός • (strōtós) m (feminine στρωτή, neuter στρωτόν); first/second declension

spread, laid, covered
- 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 798

Inflection

First and second declension of στρωτός; στρωτή; στρωτόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στρωτός strōtós	στρωτή strōtḗ	στρωτόν strōtón	στρωτώ strōtṓ	στρωτᾱ́ strōtā́	στρωτώ strōtṓ	στρωτοί strōtoí	στρωταί strōtaí	στρωτᾰ́ strōtá
Genitive	στρωτοῦ strōtoû	στρωτῆς strōtês	στρωτοῦ strōtoû	στρωτοῖν strōtoîn	στρωταῖν strōtaîn	στρωτοῖν strōtoîn	στρωτῶν strōtôn	στρωτῶν strōtôn	στρωτῶν strōtôn
Dative	στρωτῷ strōtôi	στρωτῇ strōtêi	στρωτῷ strōtôi	στρωτοῖν strōtoîn	στρωταῖν strōtaîn	στρωτοῖν strōtoîn	στρωτοῖς strōtoîs	στρωταῖς strōtaîs	στρωτοῖς strōtoîs
Accusative	στρωτόν strōtón	στρωτήν strōtḗn	στρωτόν strōtón	στρωτώ strōtṓ	στρωτᾱ́ strōtā́	στρωτώ strōtṓ	στρωτούς strōtoús	στρωτᾱ́ς strōtā́s	στρωτᾰ́ strōtá
Vocative	στρωτέ strōté	στρωτή strōtḗ	στρωτόν strōtón	στρωτώ strōtṓ	στρωτᾱ́ strōtā́	στρωτώ strōtṓ	στρωτοί strōtoí	στρωταί strōtaí	στρωτᾰ́ strōtá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στρωτῶς strōtôs			στρωτότερος strōtóteros			στρωτότᾰτος strōtótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading