στοιχειωτικός

Ancient Greek

Etymology

στοιχείωσῐς (stoikheíōsĭs) +‎ -ῐκός (-ĭkós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.ti.kós/ → /sty.çi.o.tiˈkos/ → /sti.çi.o.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sty.kʰi.o.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sty.çi.o.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sty.çi.o.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sti.çi.o.tiˈkos/

Adjective

στοιχειωτῐκός • (stoikheiōtĭkós) m (feminine στοιχειωτῐκή, neuter στοιχειωτῐκόν); first/second declension

1. elementary
   • 3rd century CE, Diogenes Laertius, Lives and Opinions of Eminent Philosophers 10.30
   • Clem., Al. 673
   • Clem., Al. 771
2. magical
   • Byz.

Declension

First and second declension of στοιχειωτῐκός; στοιχειωτῐκή; στοιχειωτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στοιχειωτῐκός stoikheiōtĭkós	στοιχειωτῐκή stoikheiōtĭkḗ	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtĭkón		στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtĭkā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ		στοιχειωτῐκοί stoikheiōtĭkoí	στοιχειωτῐκαί stoikheiōtĭkaí	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtĭkắ
Genitive		στοιχειωτῐκοῦ stoikheiōtĭkoû	στοιχειωτῐκῆς stoikheiōtĭkês	στοιχειωτῐκοῦ stoikheiōtĭkoû		στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtĭkoîn	στοιχειωτῐκαῖν stoikheiōtĭkaîn	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtĭkoîn		στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtĭkôn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtĭkôn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtĭkôn
Dative		στοιχειωτῐκῷ stoikheiōtĭkôi	στοιχειωτῐκῇ stoikheiōtĭkêi	στοιχειωτῐκῷ stoikheiōtĭkôi		στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtĭkoîn	στοιχειωτῐκαῖν stoikheiōtĭkaîn	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtĭkoîn		στοιχειωτῐκοῖς stoikheiōtĭkoîs	στοιχειωτῐκαῖς stoikheiōtĭkaîs	στοιχειωτῐκοῖς stoikheiōtĭkoîs
Accusative		στοιχειωτῐκόν stoikheiōtĭkón	στοιχειωτῐκήν stoikheiōtĭkḗn	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtĭkón		στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtĭkā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ		στοιχειωτῐκούς stoikheiōtĭkoús	στοιχειωτῐκᾱ́ς stoikheiōtĭkā́s	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtĭkắ
Vocative		στοιχειωτῐκέ stoikheiōtĭké	στοιχειωτῐκή stoikheiōtĭkḗ	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtĭkón		στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtĭkā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ		στοιχειωτῐκοί stoikheiōtĭkoí	στοιχειωτῐκαί stoikheiōtĭkaí	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στοιχειωτῐκῶς stoikheiōtĭkôs				στοιχειωτῐκώτερος stoikheiōtĭkṓteros				στοιχειωτῐκώτᾰτος stoikheiōtĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “στοιχειωτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• «στοιχειωτικός» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press