στίλβω

Ancient Greek

Etymology

Beekes concludes that this may be Pre-Greek based on the derivations with π instead of β.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stíl.bɔː/ → /ˈstil.βo/ → /ˈstil.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stíl.bɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈstil.bo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈstil.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈstil.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈstil.vo/

Verb

στίλβω • (stílbō)

1. to shine, glitter
2. to gleam

Conjugation

   Present: στίλβω, στίλβομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στίλβω	στίλβεις	στίλβει	στίλβετον	στίλβετον	στίλβομεν	στίλβετε	στίλβουσῐ(ν)
	subjunctive	στίλβω	στίλβῃς	στίλβῃ	στίλβητον	στίλβητον	στίλβωμεν	στίλβητε	στίλβωσῐ(ν)
	optative	στίλβοιμῐ	στίλβοις	στίλβοι	στίλβοιτον	στιλβοίτην	στίλβοιμεν	στίλβοιτε	στίλβοιεν
	imperative		στῖλβε	στιλβέτω	στίλβετον	στιλβέτων		στίλβετε	στιλβόντων
middle/ passive	indicative	στίλβομαι	στίλβῃ, στίλβει	στίλβεται	στίλβεσθον	στίλβεσθον	στιλβόμεθᾰ	στίλβεσθε	στίλβονται
	subjunctive	στίλβωμαι	στίλβῃ	στίλβηται	στίλβησθον	στίλβησθον	στιλβώμεθᾰ	στίλβησθε	στίλβωνται
	optative	στιλβοίμην	στίλβοιο	στίλβοιτο	στίλβοισθον	στιλβοίσθην	στιλβοίμεθᾰ	στίλβοισθε	στίλβοιντο
	imperative		στίλβου	στιλβέσθω	στίλβεσθον	στιλβέσθων		στίλβεσθε	στιλβέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στίλβειν				στίλβεσθαι
participle	m	στίλβων				στιλβόμενος
	f	στίλβουσᾰ				στιλβομένη
	n	στῖλβον				στιλβόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔστιλψᾰ, ἐστιλψᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστιλψᾰ	ἔστιλψᾰς	ἔστιλψε(ν)	ἐστίλψᾰτον	ἐστιλψᾰ́την	ἐστίλψᾰμεν	ἐστίλψᾰτε	ἔστιλψᾰν
	subjunctive	στίλψω	στίλψῃς	στίλψῃ	στίλψητον	στίλψητον	στίλψωμεν	στίλψητε	στίλψωσῐ(ν)
	optative	στίλψαιμῐ	στίλψειᾰς, στίλψαις	στίλψειε(ν), στίλψαι	στίλψαιτον	στιλψαίτην	στίλψαιμεν	στίλψαιτε	στίλψειᾰν, στίλψαιεν
	imperative		στῖλψον	στιλψᾰ́τω	στίλψᾰτον	στιλψᾰ́των		στίλψᾰτε	στιλψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστιλψᾰ́μην	ἐστίλψω	ἐστίλψᾰτο	ἐστίλψᾰσθον	ἐστιλψᾰ́σθην	ἐστιλψᾰ́μεθᾰ	ἐστίλψᾰσθε	ἐστίλψᾰντο
	subjunctive	στίλψωμαι	στίλψῃ	στίλψηται	στίλψησθον	στίλψησθον	στιλψώμεθᾰ	στίλψησθε	στίλψωνται
	optative	στιλψαίμην	στίλψαιο	στίλψαιτο	στίλψαισθον	στιλψαίσθην	στιλψαίμεθᾰ	στίλψαισθε	στίλψαιντο
	imperative		στῖλψαι	στιλψᾰ́σθω	στίλψᾰσθον	στιλψᾰ́σθων		στίλψᾰσθε	στιλψᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		στῖλψαι			στίλψᾰσθαι
participle	m	στίλψᾱς			στιλψᾰ́μενος
	f	στίλψᾱσᾰ			στιλψᾰμένη
	n	στῖλψᾰν			στιλψᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποστίλβω (apostílbō)
• στίλβη (stílbē)
• στιλπνός (stilpnós)
• στίλψις (stílpsis)
• Στίλβων (Stílbōn)

Further reading

• “στίλβω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press