στέγαρχος

Ancient Greek

Etymology

From στέγος (stégos, “roof; house”) +‎ ἀρχός (arkhós, “ruler”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sté.ɡar.kʰos/ → /ˈste.ɣar.xos/ → /ˈste.ɣar.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sté.ɡar.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈste.ɡar.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈste.ɣar.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈste.ɣar.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈste.ɣar.xos/

Noun

στέγᾰρχος • (stégărkhos) m (genitive στεγᾰ́ρχου); second declension

1. master of the house

   Synonyms: οἰκοδεσπότης (oikodespótēs), σταθμοῦχος (stathmoûkhos)

Inflection

Second declension of ὁ στέγᾰρχος; τοῦ στεγᾰ́ρχου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στέγᾰρχος ho stégărkhos	τὼ στεγᾰ́ρχω tṑ stegắrkhō	οἱ στέγᾰρχοι hoi stégărkhoi
Genitive	τοῦ στεγᾰ́ρχου toû stegắrkhou	τοῖν στεγᾰ́ρχοιν toîn stegắrkhoin	τῶν στεγᾰ́ρχων tôn stegắrkhōn
Dative	τῷ στεγᾰ́ρχῳ tôi stegắrkhōi	τοῖν στεγᾰ́ρχοιν toîn stegắrkhoin	τοῖς στεγᾰ́ρχοις toîs stegắrkhois
Accusative	τὸν στέγᾰρχον tòn stégărkhon	τὼ στεγᾰ́ρχω tṑ stegắrkhō	τοὺς στεγᾰ́ρχους toùs stegắrkhous
Vocative	στέγᾰρχε stégărkhe	στεγᾰ́ρχω stegắrkhō	στέγᾰρχοι stégărkhoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “στέγαρχος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στέγαρχος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette