στάθμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /státʰ.mɛːn/ → /ˈstaθ.min/ → /ˈstaθ.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /státʰ.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈstatʰ.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈstaθ.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈstaθ.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈstaθ.min/

Noun

στάθμην • (státhmēn)

1. accusative singular of στάθμη (státhmē)