σπουδάζων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /spuː.dáz.dɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spuˈda.zon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /spuˈða.zon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spuˈða.zon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spuˈða.zon/

Participle

σπουδᾰ́ζων • (spoudắzōn) m (feminine σπουδᾰ́ζουσᾰ, neuter σπουδᾰ́ζον); first/third declension

present active participle of σπουδᾰ́ζω (spoudắzō)
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 688c–d:
  σπουδάζοντα δ’ εἴ με τιθέναι βούλεσθε, τίθετε· πάνυ γὰρ οὖν προσδοκῶ νῦν ὑμᾶς εὑρήσειν, τῷ λόγῳ ἑπομένους ὃν ὀλίγον ἔμπροσθε προυθέμεθα, τῆς τῶν βασιλέων τε φθορᾶς καὶ ὅλου τοῦ διανοήματος οὐ δειλίαν οὖσαν τὴν αἰτίαν, οὐδ’ ὅτι τὰ περὶ τὸν πόλεμον οὐκ ἠπίσταντο ἄρχοντές τε καὶ οὓς προσῆκεν ἄρχεσθαι, τῇ λοιπῇ δὲ πάσῃ κακίᾳ διεφθαρμένα, καὶ μάλιστα τῇ περὶ τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἀμαθίᾳ.
  spoudázonta d’ eí me tithénai boúlesthe, títhete; pánu gàr oûn prosdokô nûn humâs heurḗsein, tôi lógōi hepoménous hòn olígon émprosthe prouthémetha, tês tôn basiléōn te phthorâs kaì hólou toû dianoḗmatos ou deilían oûsan tḕn aitían, oud’ hóti tà perì tòn pólemon ouk ēpístanto árkhontés te kaì hoùs prosêken árkhesthai, têi loipêi dè pásēi kakíāi diephtharména, kaì málista têi perì tà mégista tôn anthrōpínōn pragmátōn amathíāi.

Declension

First and third declension of σπουδᾰ́ζων; σπουδᾰ́ζουσᾰ; σπουδᾰ́ζον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σπουδᾰ́ζων spoudắzōn	σπουδᾰ́ζουσᾰ spoudắzousă	σπουδᾰ́ζον spoudắzon	σπουδᾰ́ζοντε spoudắzonte	σπουδᾰζούσᾱ spoudăzoúsā	σπουδᾰ́ζοντε spoudắzonte	σπουδᾰ́ζοντες spoudắzontes	σπουδᾰ́ζουσαι spoudắzousai	σπουδᾰ́ζοντᾰ spoudắzontă
Genitive	σπουδᾰ́ζοντος spoudắzontos	σπουδᾰζούσης spoudăzoúsēs	σπουδᾰ́ζοντος spoudắzontos	σπουδᾰζόντοιν spoudăzóntoin	σπουδᾰζούσαιν spoudăzoúsain	σπουδᾰζόντοιν spoudăzóntoin	σπουδᾰζόντων spoudăzóntōn	σπουδᾰζουσῶν spoudăzousôn	σπουδᾰζόντων spoudăzóntōn
Dative	σπουδᾰ́ζοντῐ spoudắzontĭ	σπουδᾰζούσῃ spoudăzoúsēi	σπουδᾰ́ζοντῐ spoudắzontĭ	σπουδᾰζόντοιν spoudăzóntoin	σπουδᾰζούσαιν spoudăzoúsain	σπουδᾰζόντοιν spoudăzóntoin	σπουδᾰ́ζουσῐ / σπουδᾰ́ζουσῐν spoudắzousĭ(n)	σπουδᾰζούσαις spoudăzoúsais	σπουδᾰ́ζουσῐ / σπουδᾰ́ζουσῐν spoudắzousĭ(n)
Accusative	σπουδᾰ́ζοντᾰ spoudắzontă	σπουδᾰ́ζουσᾰν spoudắzousăn	σπουδᾰ́ζον spoudắzon	σπουδᾰ́ζοντε spoudắzonte	σπουδᾰζούσᾱ spoudăzoúsā	σπουδᾰ́ζοντε spoudắzonte	σπουδᾰ́ζοντᾰς spoudắzontăs	σπουδᾰζούσᾱς spoudăzoúsās	σπουδᾰ́ζοντᾰ spoudắzontă
Vocative	σπουδᾰ́ζων spoudắzōn	σπουδᾰ́ζουσᾰ spoudắzousă	σπουδᾰ́ζον spoudắzon	σπουδᾰ́ζοντε spoudắzonte	σπουδᾰζούσᾱ spoudăzoúsā	σπουδᾰ́ζοντε spoudắzonte	σπουδᾰ́ζοντες spoudắzontes	σπουδᾰ́ζουσαι spoudắzousai	σπουδᾰ́ζοντᾰ spoudắzontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σπουδᾰζόντως spoudăzóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.