σπείσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spěː.saːs/ → /ˈspi.sas/ → /ˈspi.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spěː.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspi.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈspi.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈspi.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈspi.sas/

Participle

σπείσᾱς • (speísās) m (feminine σπείσᾱσᾰ, neuter σπεῖσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of σπένδω (spéndō)

Declension

First and third declension of σπείσᾱς; σπείσᾱσᾰ; σπεῖσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σπείσᾱς speísās	σπείσᾱσᾰ speísāsa	σπεῖσᾰν speîsan		σπείσᾰντε speísante	σπεισᾱ́σᾱ speisā́sā	σπείσᾰντε speísante		σπείσᾰντες speísantes	σπείσᾱσαι speísāsai	σπείσᾰντᾰ speísanta
Genitive		σπείσᾰντος speísantos	σπεισᾱ́σης speisā́sēs	σπείσᾰντος speísantos		σπεισᾰ́ντοιν speisántoin	σπεισᾱ́σαιν speisā́sain	σπεισᾰ́ντοιν speisántoin		σπεισᾰ́ντων speisántōn	σπεισᾱσῶν speisāsôn	σπεισᾰ́ντων speisántōn
Dative		σπείσᾰντῐ speísanti	σπεισᾱ́σῃ speisā́sēi	σπείσᾰντῐ speísanti		σπεισᾰ́ντοιν speisántoin	σπεισᾱ́σαιν speisā́sain	σπεισᾰ́ντοιν speisántoin		σπείσᾱσῐ / σπείσᾱσῐν speísāsi(n)	σπεισᾱ́σαις speisā́sais	σπείσᾱσῐ / σπείσᾱσῐν speísāsi(n)
Accusative		σπείσᾰντᾰ speísanta	σπείσᾱσᾰν speísāsan	σπεῖσᾰν speîsan		σπείσᾰντε speísante	σπεισᾱ́σᾱ speisā́sā	σπείσᾰντε speísante		σπείσᾰντᾰς speísantas	σπεισᾱ́σᾱς speisā́sās	σπείσᾰντᾰ speísanta
Vocative		σπείσᾱς speísās	σπείσᾱσᾰ speísāsa	σπεῖσᾰν speîsan		σπείσᾰντε speísante	σπεισᾱ́σᾱ speisā́sā	σπείσᾰντε speísante		σπείσᾰντες speísantes	σπείσᾱσαι speísāsai	σπείσᾰντᾰ speísanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σπεισᾰ́ντως speisántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.