σκίλλινος

Ancient Greek

Etymology

From σκίλλα (skílla, “squill”) +‎ -ῐνος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skíl.li.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskil.li.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈscil.li.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈscil.li.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsci.li.nos/

Adjective

σκίλλῐνος • (skíllinos) m (feminine σκιλλῐ́νη, neuter σκίλλῐνον); first/second declension

of squill

Inflection

First and second declension of σκίλλῐνος; σκιλλῐ́νη; σκίλλῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σκίλλῐνος skíllinos	σκιλλῐ́νη skillínē	σκίλλῐνον skíllinon	σκιλλῐ́νω skillínō	σκιλλῐ́νᾱ skillínā	σκιλλῐ́νω skillínō	σκίλλῐνοι skíllinoi	σκίλλῐναι skíllinai	σκίλλῐνᾰ skíllina
Genitive	σκιλλῐ́νου skillínou	σκιλλῐ́νης skillínēs	σκιλλῐ́νου skillínou	σκιλλῐ́νοιν skillínoin	σκιλλῐ́ναιν skillínain	σκιλλῐ́νοιν skillínoin	σκιλλῐ́νων skillínōn	σκιλλῐ́νων skillínōn	σκιλλῐ́νων skillínōn
Dative	σκιλλῐ́νῳ skillínōi	σκιλλῐ́νῃ skillínēi	σκιλλῐ́νῳ skillínōi	σκιλλῐ́νοιν skillínoin	σκιλλῐ́ναιν skillínain	σκιλλῐ́νοιν skillínoin	σκιλλῐ́νοις skillínois	σκιλλῐ́ναις skillínais	σκιλλῐ́νοις skillínois
Accusative	σκίλλῐνον skíllinon	σκιλλῐ́νην skillínēn	σκίλλῐνον skíllinon	σκιλλῐ́νω skillínō	σκιλλῐ́νᾱ skillínā	σκιλλῐ́νω skillínō	σκιλλῐ́νους skillínous	σκιλλῐ́νᾱς skillínās	σκίλλῐνᾰ skíllina
Vocative	σκίλλῐνε skílline	σκιλλῐ́νη skillínē	σκίλλῐνον skíllinon	σκιλλῐ́νω skillínō	σκιλλῐ́νᾱ skillínā	σκιλλῐ́νω skillínō	σκίλλῐνοι skíllinoi	σκίλλῐναι skíllinai	σκίλλῐνᾰ skíllina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σκιλλῐ́νως skillínōs			σκιλλῐνώτερος skillinṓteros			σκιλλῐνώτᾰτος skillinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading