σελάτης

Ancient Greek

Etymology

According to Redard, the correct form should be *σιαλίτης (*sialítēs), from σίαλον (síalon, “spittle, saliva”) +‎ -ίτης (-ítēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /se.lá.tɛːs/ → /seˈla.tis/ → /seˈla.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /se.lá.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /seˈla.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /seˈla.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /seˈla.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /seˈla.tis/

Noun

σελᾰ́της • (selátēs) m (genitive σελᾰ́του); first declension

1. snail with a spiral shell

   Synonym: κοχλίας (kokhlías)

Declension

First declension of ὁ σελᾰ́της; τοῦ σελᾰ́του (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σελᾰ́της ho selátēs	τὼ σελᾰ́τᾱ tṑ selátā	οἱ σελᾰ́ται hoi selátai
Genitive	τοῦ σελᾰ́του toû selátou	τοῖν σελᾰ́ταιν toîn selátain	τῶν σελᾰτῶν tôn selatôn
Dative	τῷ σελᾰ́τῃ tôi selátēi	τοῖν σελᾰ́ταιν toîn selátain	τοῖς σελᾰ́ταις toîs selátais
Accusative	τὸν σελᾰ́την tòn selátēn	τὼ σελᾰ́τᾱ tṑ selátā	τοὺς σελᾰ́τᾱς toùs selátās
Vocative	σελᾰ́τᾰ seláta	σελᾰ́τᾱ selátā	σελᾰ́ται selátai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σελάτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN