σειρέω

Ancient Greek

Etymology

From the same root of Σείριος (Seírios, “Sirius”) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /seː.ré.ɔː/ → /siˈre.o/ → /siˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /seː.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /siˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /siˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /siˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈre.o/

Verb

σειρέω • (seiréō)

1. to desiccate, dry

Conjugation

   Present: σειρέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σειρέω	σειρέεις	σειρέει	σειρέετον	σειρέετον	σειρέομεν	σειρέετε	σειρέουσῐ(ν)
	subjunctive	σειρέω	σειρέῃς	σειρέῃ	σειρέητον	σειρέητον	σειρέωμεν	σειρέητε	σειρέωσῐ(ν)
	optative	σειρέοιμῐ	σειρέοις	σειρέοι	σειρέοιτον	σειρεοίτην	σειρέοιμεν	σειρέοιτε	σειρέοιεν
	imperative		σείρεε	σειρεέτω	σειρέετον	σειρεέτων		σειρέετε	σειρεόντων
		active
infinitive		σειρέειν
participle	m	σειρέων
	f	σειρέουσᾰ
	n	σειρέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: σειρῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σειρῶ	σειρεῖς	σειρεῖ	σειρεῖτον	σειρεῖτον	σειροῦμεν	σειρεῖτε	σειροῦσῐ(ν)
	subjunctive	σειρῶ	σειρῇς	σειρῇ	σειρῆτον	σειρῆτον	σειρῶμεν	σειρῆτε	σειρῶσῐ(ν)
	optative	σειροίην, σειροῖμῐ	σειροίης, σειροῖς	σειροίη, σειροῖ	σειροῖτον, σειροίητον	σειροίτην, σειροιήτην	σειροῖμεν, σειροίημεν	σειροῖτε, σειροίητε	σειροῖεν, σειροίησᾰν
	imperative		σείρει	σειρείτω	σειρεῖτον	σειρείτων		σειρεῖτε	σειρούντων
		active
infinitive		σειρεῖν
participle	m	σειρῶν
	f	σειροῦσᾰ
	n	σειροῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “σειρέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Beekes, Robert S. P. (2010) “Σείριος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1317