σαρκολαβίς

Ancient Greek

Etymology

From σᾰ́ρξ (sárx, “flesh”) +‎ λᾰβῐ́ς (labís, “forceps”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sar.ko.la.bís/ → /sar.ko.laˈβis/ → /sar.ko.laˈvis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sar.ko.la.bís/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sar.ko.laˈbis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sar.ko.laˈβis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sar.ko.laˈvis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sar.ko.laˈvis/

Noun

σᾰρκολᾰβῐ́ς • (sarkolabís) f (genitive σᾰρκολᾰβῐ́δος); third declension

1. (surgery) surgeon's forceps

Inflection

Third declension of ἡ σᾰρκολᾰβῐ́ς; τῆς σᾰρκολᾰβῐ́δος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σᾰρκολᾰβῐ́ς hē sarkolabís	τὼ σᾰρκολᾰβῐ́δε tṑ sarkolabíde	αἱ σᾰρκολᾰβῐ́δες hai sarkolabídes
Genitive	τῆς σᾰρκολᾰβῐ́δος tês sarkolabídos	τοῖν σᾰρκολᾰβῐ́δοιν toîn sarkolabídoin	τῶν σᾰρκολᾰβῐ́δων tôn sarkolabídōn
Dative	τῇ σᾰρκολᾰβῐ́δῐ têi sarkolabídi	τοῖν σᾰρκολᾰβῐ́δοιν toîn sarkolabídoin	ταῖς σᾰρκολᾰβῐ́σῐ / σᾰρκολᾰβῐ́σῐν taîs sarkolabísi(n)
Accusative	τὴν σᾰρκολᾰβῐ́δᾰ tḕn sarkolabída	τὼ σᾰρκολᾰβῐ́δε tṑ sarkolabíde	τᾱ̀ς σᾰρκολᾰβῐ́δᾰς tā̀s sarkolabídas
Vocative	σᾰρκολᾰβῐ́ς sarkolabís	σᾰρκολᾰβῐ́δε sarkolabíde	σᾰρκολᾰβῐ́δες sarkolabídes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

Further reading

• “σαρκολαβίς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σαρκολαβίς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette