πυθόμενος

Ancient Greek

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /py.tʰó.me.nos/ → /pyˈθo.me.nos/ → /piˈθo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /py.tʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈtʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πῠθόμενος • (puthómenos) m (feminine πῠθομένη, neuter πῠθόμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of πῠνθᾰ́νομαι (punthánomai)

Declension

First and second declension of πῠθόμενος; πῠθομένη; πῠθόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πῠθόμενος puthómenos	πῠθομένη puthoménē	πῠθόμενον puthómenon		πῠθομένω puthoménō	πῠθομένᾱ puthoménā	πῠθομένω puthoménō		πῠθόμενοι puthómenoi	πῠθόμεναι puthómenai	πῠθόμενᾰ puthómena
Genitive		πῠθομένου puthoménou	πῠθομένης puthoménēs	πῠθομένου puthoménou		πῠθομένοιν puthoménoin	πῠθομέναιν puthoménain	πῠθομένοιν puthoménoin		πῠθομένων puthoménōn	πῠθομένων puthoménōn	πῠθομένων puthoménōn
Dative		πῠθομένῳ puthoménōi	πῠθομένῃ puthoménēi	πῠθομένῳ puthoménōi		πῠθομένοιν puthoménoin	πῠθομέναιν puthoménain	πῠθομένοιν puthoménoin		πῠθομένοις puthoménois	πῠθομέναις puthoménais	πῠθομένοις puthoménois
Accusative		πῠθόμενον puthómenon	πῠθομένην puthoménēn	πῠθόμενον puthómenon		πῠθομένω puthoménō	πῠθομένᾱ puthoménā	πῠθομένω puthoménō		πῠθομένους puthoménous	πῠθομένᾱς puthoménās	πῠθόμενᾰ puthómena
Vocative		πῠθόμενε puthómene	πῠθομένη puthoménē	πῠθόμενον puthómenon		πῠθομένω puthoménō	πῠθομένᾱ puthoménā	πῠθομένω puthoménō		πῠθόμενοι puthómenoi	πῠθόμεναι puthómenai	πῠθόμενᾰ puthómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πῠθομένως puthoménōs				πῠθομενώτερος puthomenṓteros				πῠθομενώτᾰτος puthomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pyː.tʰó.me.nos/ → /pyˈθo.me.nos/ → /piˈθo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pyː.tʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈtʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πῡθόμενος • (pūthómenos) m (feminine πῡθομένη, neuter πῡθόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of πῡ́θω (pū́thō)

Declension

First and second declension of πῡθόμενος; πῡθομένη; πῡθόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πῡθόμενος pūthómenos	πῡθομένη pūthoménē	πῡθόμενον pūthómenon		πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō		πῡθόμενοι pūthómenoi	πῡθόμεναι pūthómenai	πῡθόμενᾰ pūthómena
Genitive		πῡθομένου pūthoménou	πῡθομένης pūthoménēs	πῡθομένου pūthoménou		πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομέναιν pūthoménain	πῡθομένοιν pūthoménoin		πῡθομένων pūthoménōn	πῡθομένων pūthoménōn	πῡθομένων pūthoménōn
Dative		πῡθομένῳ pūthoménōi	πῡθομένῃ pūthoménēi	πῡθομένῳ pūthoménōi		πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομέναιν pūthoménain	πῡθομένοιν pūthoménoin		πῡθομένοις pūthoménois	πῡθομέναις pūthoménais	πῡθομένοις pūthoménois
Accusative		πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένην pūthoménēn	πῡθόμενον pūthómenon		πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō		πῡθομένους pūthoménous	πῡθομένᾱς pūthoménās	πῡθόμενᾰ pūthómena
Vocative		πῡθόμενε pūthómene	πῡθομένη pūthoménē	πῡθόμενον pūthómenon		πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō		πῡθόμενοι pūthómenoi	πῡθόμεναι pūthómenai	πῡθόμενᾰ pūthómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πῡθομένως pūthoménōs				πῡθομενώτερος pūthomenṓteros				πῡθομενώτᾰτος pūthomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.