πυθόμενος

Ancient Greek

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /py.tʰó.me.nos/ → /pyˈθo.me.nos/ → /piˈθo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /py.tʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈtʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πῠθόμενος • (pŭthómenos) m (feminine πῠθομένη, neuter πῠθόμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of πῠνθᾰ́νομαι (pŭnthắnomai)

Declension

First and second declension of πῠθόμενος; πῠθομένη; πῠθόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πῠθόμενος pŭthómenos	πῠθομένη pŭthoménē	πῠθόμενον pŭthómenon		πῠθομένω pŭthoménō	πῠθομένᾱ pŭthoménā	πῠθομένω pŭthoménō		πῠθόμενοι pŭthómenoi	πῠθόμεναι pŭthómenai	πῠθόμενᾰ pŭthómenă
Genitive		πῠθομένου pŭthoménou	πῠθομένης pŭthoménēs	πῠθομένου pŭthoménou		πῠθομένοιν pŭthoménoin	πῠθομέναιν pŭthoménain	πῠθομένοιν pŭthoménoin		πῠθομένων pŭthoménōn	πῠθομένων pŭthoménōn	πῠθομένων pŭthoménōn
Dative		πῠθομένῳ pŭthoménōi	πῠθομένῃ pŭthoménēi	πῠθομένῳ pŭthoménōi		πῠθομένοιν pŭthoménoin	πῠθομέναιν pŭthoménain	πῠθομένοιν pŭthoménoin		πῠθομένοις pŭthoménois	πῠθομέναις pŭthoménais	πῠθομένοις pŭthoménois
Accusative		πῠθόμενον pŭthómenon	πῠθομένην pŭthoménēn	πῠθόμενον pŭthómenon		πῠθομένω pŭthoménō	πῠθομένᾱ pŭthoménā	πῠθομένω pŭthoménō		πῠθομένους pŭthoménous	πῠθομένᾱς pŭthoménās	πῠθόμενᾰ pŭthómenă
Vocative		πῠθόμενε pŭthómene	πῠθομένη pŭthoménē	πῠθόμενον pŭthómenon		πῠθομένω pŭthoménō	πῠθομένᾱ pŭthoménā	πῠθομένω pŭthoménō		πῠθόμενοι pŭthómenoi	πῠθόμεναι pŭthómenai	πῠθόμενᾰ pŭthómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πῠθομένως pŭthoménōs				πῠθομενώτερος pŭthomenṓteros				πῠθομενώτᾰτος pŭthomenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pyː.tʰó.me.nos/ → /pyˈθo.me.nos/ → /piˈθo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pyː.tʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈtʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πῡθόμενος • (pūthómenos) m (feminine πῡθομένη, neuter πῡθόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of πῡ́θω (pū́thō)

Declension

First and second declension of πῡθόμενος; πῡθομένη; πῡθόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πῡθόμενος pūthómenos	πῡθομένη pūthoménē	πῡθόμενον pūthómenon		πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō		πῡθόμενοι pūthómenoi	πῡθόμεναι pūthómenai	πῡθόμενᾰ pūthómenă
Genitive		πῡθομένου pūthoménou	πῡθομένης pūthoménēs	πῡθομένου pūthoménou		πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομέναιν pūthoménain	πῡθομένοιν pūthoménoin		πῡθομένων pūthoménōn	πῡθομένων pūthoménōn	πῡθομένων pūthoménōn
Dative		πῡθομένῳ pūthoménōi	πῡθομένῃ pūthoménēi	πῡθομένῳ pūthoménōi		πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομέναιν pūthoménain	πῡθομένοιν pūthoménoin		πῡθομένοις pūthoménois	πῡθομέναις pūthoménais	πῡθομένοις pūthoménois
Accusative		πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένην pūthoménēn	πῡθόμενον pūthómenon		πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō		πῡθομένους pūthoménous	πῡθομένᾱς pūthoménās	πῡθόμενᾰ pūthómenă
Vocative		πῡθόμενε pūthómene	πῡθομένη pūthoménē	πῡθόμενον pūthómenon		πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō		πῡθόμενοι pūthómenoi	πῡθόμεναι pūthómenai	πῡθόμενᾰ pūthómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πῡθομένως pūthoménōs				πῡθομενώτερος pūthomenṓteros				πῡθομενώτᾰτος pūthomenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.