πταρμός

Ancient Greek

Etymology

From πταίρω (ptaírō, “sneeze”, verb), πτάρνυμαι (ptárnumai, “to sneeze”).

Noun

πταρμός • (ptarmós) m (genitive πταρμού); second declension

1. A sneeze.

Declension

Second declension of ὁ πταρμός; τοῦ πταρμοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πταρμός ho ptarmós	τὼ πταρμώ tṑ ptarmṓ	οἱ πταρμοί hoi ptarmoí
Genitive	τοῦ πταρμοῦ toû ptarmoû	τοῖν πταρμοῖν toîn ptarmoîn	τῶν πταρμῶν tôn ptarmôn
Dative	τῷ πταρμῷ tôi ptarmôi	τοῖν πταρμοῖν toîn ptarmoîn	τοῖς πταρμοῖς toîs ptarmoîs
Accusative	τὸν πταρμόν tòn ptarmón	τὼ πταρμώ tṑ ptarmṓ	τοὺς πταρμούς toùs ptarmoús
Vocative	πταρμέ ptarmé	πταρμώ ptarmṓ	πταρμοί ptarmoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πταρμός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press