πρόϊμος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pró.i.mos/ → /ˈpro.i.mos/ → /ˈpro.i.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pró.i.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpro.i.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpro.i.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpro.i.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpro.i.mos/

Adjective

πρόϊμος • (próïmos) m or f (neuter πρόϊμον); second declension

1. (Ionic) Alternative form of πρώϊμος (prṓïmos)
   • 310 BCE – 240 BCE, Callimachus, Fr. 482:

     ὥρη

     hṓrē

   • 310 BCE – 240 BCE, Callimachus, Hermes 24.453:

     ὥρη

     hṓrē

Declension

Second declension of πρόϊμος; πρόϊμον (Ionic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πρόϊμος próïmos	πρόϊμον próïmon		προΐμω proḯmō	προΐμω proḯmō		πρόϊμοι próïmoi	πρόϊμᾰ próïma
Genitive		προΐμου proḯmou	προΐμου proḯmou		προΐμοιν proḯmoin	προΐμοιν proḯmoin		προΐμων proḯmōn	προΐμων proḯmōn
Dative		προΐμῳ proḯmōi	προΐμῳ proḯmōi		προΐμοιν proḯmoin	προΐμοιν proḯmoin		προΐμοισῐ / προΐμοισῐν / προΐμοις proḯmoisi(n) / proḯmois	προΐμοισῐ / προΐμοισῐν / προΐμοις proḯmoisi(n) / proḯmois
Accusative		πρόϊμον próïmon	πρόϊμον próïmon		προΐμω proḯmō	προΐμω proḯmō		προΐμους proḯmous	πρόϊμᾰ próïma
Vocative		πρόϊμε próïme	πρόϊμον próïmon		προΐμω proḯmō	προΐμω proḯmō		πρόϊμοι próïmoi	πρόϊμᾰ próïma
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		προΐμως proḯmōs			προϊμώτερος proïmṓteros			—
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “πρόϊμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press