προὔχων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prǔː.kʰɔːn/ → /ˈpru.xon/ → /ˈpru.xon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prǔː.kʰɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpru.kʰon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpru.xon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpru.xon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpru.xon/

Participle

προὔχων • (proúkhōn) m (feminine προὔχουσᾰ, neuter προὖχον); first/third declension

1. present active participle of προὔχω (proúkhō)

Declension

First and third declension of προὔχων; προὔχουσᾰ; προὖχον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προὔχων proúkhōn	προὔχουσᾰ proúkhousa	προὖχον proûkhon		προὔχοντε proúkhonte	προὐχούσᾱ proukhoúsā	προὔχοντε proúkhonte		προὔχοντες proúkhontes	προὔχουσαι proúkhousai	προὔχοντᾰ proúkhonta
Genitive		προὔχοντος proúkhontos	προὐχούσης proukhoúsēs	προὔχοντος proúkhontos		προὐχόντοιν proukhóntoin	προὐχούσαιν proukhoúsain	προὐχόντοιν proukhóntoin		προὐχόντων proukhóntōn	προὐχουσῶν proukhousôn	προὐχόντων proukhóntōn
Dative		προὔχοντῐ proúkhonti	προὐχούσῃ proukhoúsēi	προὔχοντῐ proúkhonti		προὐχόντοιν proukhóntoin	προὐχούσαιν proukhoúsain	προὐχόντοιν proukhóntoin		προὔχουσῐ / προὔχουσῐν proúkhousi(n)	προὐχούσαις proukhoúsais	προὔχουσῐ / προὔχουσῐν proúkhousi(n)
Accusative		προὔχοντᾰ proúkhonta	προὔχουσᾰν proúkhousan	προὖχον proûkhon		προὔχοντε proúkhonte	προὐχούσᾱ proukhoúsā	προὔχοντε proúkhonte		προὔχοντᾰς proúkhontas	προὐχούσᾱς proukhoúsās	προὔχοντᾰ proúkhonta
Vocative		προὔχων proúkhōn	προὔχουσᾰ proúkhousa	προὖχον proûkhon		προὔχοντε proúkhonte	προὐχούσᾱ proukhoúsā	προὔχοντε proúkhonte		προὔχοντες proúkhontes	προὔχουσαι proúkhousai	προὔχοντᾰ proúkhonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προὐχόντως proukhóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.