προφήτης

Ancient Greek

FWOTD – 27 August 2016

Alternative forms

• προφάτας (prophátas) — Doric, Boeotian

Etymology

From προ- (pro-, “before”) +‎ φημί (phēmí, “I say”) +‎ -της (-tēs, “-er”, masculine agent-noun suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.pʰɛ̌ː.tɛːs/ → /proˈɸi.tis/ → /proˈfi.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pʰɛ̌ː.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈpʰe̝.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈɸi.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈfi.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈfi.tis/

Noun

προφήτης • (prophḗtēs) m (genitive προφήτου); first declension

1. one who speaks for and interprets the will of a god: prophet, seer
   • 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 19:

     Διὸς προφήτης δ’ ἐστὶ Λοξίας πατρός

     Diòs prophḗtēs d’ estì Loxías patrós

     But Loxias is the spokesman of Zeus, his father.

2. one of the keepers of the oracle at Branchidae
3. priest at an Egyptian temple
4. one who interprets the ravings of a μάντις (mántis, “oracle”)
   • 360 BCE, Plato, Timaeus 72a:

     ὅθεν δὴ καὶ τὸ τῶν προφητῶν γένος ἐπὶ ταῖς ἐνθέοις μαντείαις κριτὰς ἐπικαθιστάναι νόμος

     hóthen dḕ kaì tò tôn prophētôn génos epì taîs enthéois manteíais kritàs epikathistánai nómos

     Wherefore also it is customary to set the tribe of prophets to pass judgement upon these inspired divinations.

5. interpreter, proclaimer
   • 405 BCE, Euripides, The Bacchae 211:

     ἐπεὶ σὺ φέγγος, Τειρεσία, τόδ’ οὐχ ὁρᾷς, ἐγὼ προφήτης σοι λόγων γενήσομαι

     epeì sù phéngos, Teiresía, tód’ oukh horâis, egṑ prophḗtēs soi lógōn genḗsomai

     Since you do not see this light, Teiresias, I will be your interpreter.

6. (Christianity) prophet
   • 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 14:32:

     καὶ πνεύματα προφητῶν προφήταις ὑποτάσσεται

     kaì pneúmata prophētôn prophḗtais hupotássetai

     The spirits of the prophets are subject to the prophets.

7. herbalist
   • Ps.-Dsc. 1.10

Inflection

First declension of ὁ προφήτης; τοῦ προφήτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ προφήτης ho prophḗtēs	τὼ προφήτᾱ tṑ prophḗtā	οἱ προφῆται hoi prophêtai
Genitive	τοῦ προφήτου toû prophḗtou	τοῖν προφήταιν toîn prophḗtain	τῶν προφητῶν tôn prophētôn
Dative	τῷ προφήτῃ tôi prophḗtēi	τοῖν προφήταιν toîn prophḗtain	τοῖς προφήταις toîs prophḗtais
Accusative	τὸν προφήτην tòn prophḗtēn	τὼ προφήτᾱ tṑ prophḗtā	τοὺς προφήτᾱς toùs prophḗtās
Vocative	προφῆτᾰ prophêta	προφήτᾱ prophḗtā	προφῆται prophêtai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• προφήτωρ (prophḗtōr)

Derived terms

• ἀρχιπροφήτης (arkhiprophḗtēs)
• προφητάζω (prophētázō)
• προφητεία (prophēteía)
• προφητεύω (prophēteúō)
• προφητίζω (prophētízō)
• προφητικός (prophētikós)
• προφῆτις (prophêtis)
• προφητότοκος (prophētótokos)
• προφήτωρ (prophḗtōr)
• συμπροφητεύω (sumprophēteúō)
• ψευδοπροφήτης (pseudoprophḗtēs)

Descendants

• Greek: προφήτης (profítis)
• → Coptic: ⲡⲣⲟⲫⲏⲧⲏⲥ (prophētēs)
• → Gothic: 𐍀𐍂𐌰𐌿𐍆𐌴𐍄𐌴𐍃 (praufētēs)
• → Latin: prophēta (see there for further descendants)

Further reading

• “προφήτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προφήτης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• προφήτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G4396 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • diviner idem, page 244.
  • exponent idem, page 295.
  • interpreter idem, page 452.
  • prophet idem, page 653.

Greek

Etymology

From Ancient Greek προφήτης (prophḗtēs).

Noun

προφήτης • (profítis) m (plural προφήτες)

1. prophet

Declension

Declension of προφήτης

	singular	plural
nominative	προφήτης (profítis)	προφήτες (profítes)
genitive	προφήτη (profíti)	προφητών (profitón)
accusative	προφήτη (profíti)	προφήτες (profítes)
vocative	προφήτη (profíti)	προφήτες (profítes)

Derived terms

• προφητεία f (profiteía, “prophecy”)
• προφητεύω (profitévo, “to predict”)
• προφητικός (profitikós, “prophetic”)
• ψευδοπροφήτης (psevdoprofítis)

Further reading

• προφήτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el