προσπλέοντας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pros.plé.on.tas/ → /prosˈple.on.tas/ → /prosˈple.on.das/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.plé.on.tas/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prosˈple.on.tas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prosˈple.on.tas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prosˈple.on.tas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prosˈple.on.das/

Participle

προσπλέοντᾰς • (prospléontas)

1. masculine accusative plural of προσπλέων (prospléōn)