προσκυνέω

Ancient Greek

Etymology

From πρός (prós, “to, towards”) +‎ κυνέω (kunéō, “to kiss”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pros.ky.né.ɔː/ → /pros.cyˈne.o/ → /pros.ciˈne.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.ky.né.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pros.kyˈne.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pros.cyˈne.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pros.cyˈne.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pros.ciˈne.o/

Verb

προσκῠνέω • (proskunéō)

1. to make obeisance to the gods, fall down and worship, worship, adore
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.121
   • 472 BCE, Aeschylus, The Persians 499
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1654
   • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 936, (compare Plato, The Republic 451A)
   • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 776
   • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 1408
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1374
   • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 156
   • 380 BCE, Plato, The Republic 469A
   • 343 BCE, Demosthenes, On the False Embassy 314
   • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 640
2. to prostrate oneself before a king or superior, bow, bow down
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.119
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.118
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.86
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 9.46.1
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.134
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.136
   • 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 327
   • 408 BCE, Euripides, Orestes 1507
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 5.3.18
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 8.3.14
   • 86 CE – 160 CE, Arrian, Anabasis of Alexander 4.11
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Themistocles 27
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 3.2.13
   • 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 106
   • 380 BCE, Plato, The Republic 398A
   • 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 2:2
   • 50 CE – 100 CE, The Gospel of John 4:23
   • 155 CE – 235 CE, Cassius Dio, Collected Works 67.13

Inflection

   Present: προσκῠνέω, προσκῠνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκῠνέω	προσκῠνέεις	προσκῠνέει	προσκῠνέετον	προσκῠνέετον	προσκῠνέομεν	προσκῠνέετε	προσκῠνέουσῐ(ν)
	subjunctive	προσκῠνέω	προσκῠνέῃς	προσκῠνέῃ	προσκῠνέητον	προσκῠνέητον	προσκῠνέωμεν	προσκῠνέητε	προσκῠνέωσῐ(ν)
	optative	προσκῠνέοιμῐ	προσκῠνέοις	προσκῠνέοι	προσκῠνέοιτον	προσκῠνεοίτην	προσκῠνέοιμεν	προσκῠνέοιτε	προσκῠνέοιεν
	imperative		προσκῠ́νεε	προσκῠνεέτω	προσκῠνέετον	προσκῠνεέτων		προσκῠνέετε	προσκῠνεόντων
middle/ passive	indicative	προσκῠνέομαι	προσκῠνέῃ, προσκῠνέει	προσκῠνέεται	προσκῠνέεσθον	προσκῠνέεσθον	προσκῠνεόμεθᾰ	προσκῠνέεσθε	προσκῠνέονται
	subjunctive	προσκῠνέωμαι	προσκῠνέῃ	προσκῠνέηται	προσκῠνέησθον	προσκῠνέησθον	προσκῠνεώμεθᾰ	προσκῠνέησθε	προσκῠνέωνται
	optative	προσκῠνεοίμην	προσκῠνέοιο	προσκῠνέοιτο	προσκῠνέοισθον	προσκῠνεοίσθην	προσκῠνεοίμεθᾰ	προσκῠνέοισθε	προσκῠνέοιντο
	imperative		προσκῠνέου	προσκῠνεέσθω	προσκῠνέεσθον	προσκῠνεέσθων		προσκῠνέεσθε	προσκῠνεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσκῠνέειν				προσκῠνέεσθαι
participle	m	προσκῠνέων				προσκῠνεόμενος
	f	προσκῠνέουσᾰ				προσκῠνεομένη
	n	προσκῠνέον				προσκῠνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: προσκῠνῶ, προσκῠνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκῠνῶ	προσκῠνεῖς	προσκῠνεῖ	προσκῠνεῖτον	προσκῠνεῖτον	προσκῠνοῦμεν	προσκῠνεῖτε	προσκῠνοῦσῐ(ν)
	subjunctive	προσκῠνῶ	προσκῠνῇς	προσκῠνῇ	προσκῠνῆτον	προσκῠνῆτον	προσκῠνῶμεν	προσκῠνῆτε	προσκῠνῶσῐ(ν)
	optative	προσκῠνοίην, προσκῠνοῖμῐ	προσκῠνοίης, προσκῠνοῖς	προσκῠνοίη, προσκῠνοῖ	προσκῠνοῖτον, προσκῠνοίητον	προσκῠνοίτην, προσκῠνοιήτην	προσκῠνοῖμεν, προσκῠνοίημεν	προσκῠνοῖτε, προσκῠνοίητε	προσκῠνοῖεν, προσκῠνοίησᾰν
	imperative		προσκῠ́νει	προσκῠνείτω	προσκῠνεῖτον	προσκῠνείτων		προσκῠνεῖτε	προσκῠνούντων
middle/ passive	indicative	προσκῠνοῦμαι	προσκῠνεῖ, προσκῠνῇ	προσκῠνεῖται	προσκῠνεῖσθον	προσκῠνεῖσθον	προσκῠνούμεθᾰ	προσκῠνεῖσθε	προσκῠνοῦνται
	subjunctive	προσκῠνῶμαι	προσκῠνῇ	προσκῠνῆται	προσκῠνῆσθον	προσκῠνῆσθον	προσκῠνώμεθᾰ	προσκῠνῆσθε	προσκῠνῶνται
	optative	προσκῠνοίμην	προσκῠνοῖο	προσκῠνοῖτο	προσκῠνοῖσθον	προσκῠνοίσθην	προσκῠνοίμεθᾰ	προσκῠνοῖσθε	προσκῠνοῖντο
	imperative		προσκῠνοῦ	προσκῠνείσθω	προσκῠνεῖσθον	προσκῠνείσθων		προσκῠνεῖσθε	προσκῠνείσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσκῠνεῖν				προσκῠνεῖσθαι
participle	m	προσκῠνῶν				προσκῠνούμενος
	f	προσκῠνοῦσᾰ				προσκῠνουμένη
	n	προσκῠνοῦν				προσκῠνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπροσκῠ́νεον, ἐπροσκῠνεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροσκῠ́νεον	ἐπροσκῠ́νεες	ἐπροσκῠ́νεε(ν)	ἐπροσκῠνέετον	ἐπροσκῠνεέτην	ἐπροσκῠνέομεν	ἐπροσκῠνέετε	ἐπροσκῠ́νεον
middle/ passive	indicative	ἐπροσκῠνεόμην	ἐπροσκῠνέου	ἐπροσκῠνέετο	ἐπροσκῠνέεσθον	ἐπροσκῠνεέσθην	ἐπροσκῠνεόμεθᾰ	ἐπροσκῠνέεσθε	ἐπροσκῠνέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπροσκῠ́νουν, ἐπροσκῠνούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροσκῠ́νουν	ἐπροσκῠ́νεις	ἐπροσκῠ́νει	ἐπροσκῠνεῖτον	ἐπροσκῠνείτην	ἐπροσκῠνοῦμεν	ἐπροσκῠνεῖτε	ἐπροσκῠ́νουν
middle/ passive	indicative	ἐπροσκῠνούμην	ἐπροσκῠνοῦ	ἐπροσκῠνεῖτο	ἐπροσκῠνεῖσθον	ἐπροσκῠνείσθην	ἐπροσκῠνούμεθᾰ	ἐπροσκῠνεῖσθε	ἐπροσκῠνοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προσκῠνήσω, προσκῠνήσομαι, προσκῠνηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκῠνήσω	προσκῠνήσεις	προσκῠνήσει	προσκῠνήσετον	προσκῠνήσετον	προσκῠνήσομεν	προσκῠνήσετε	προσκῠνήσουσῐ(ν)
	optative	προσκῠνήσοιμῐ	προσκῠνήσοις	προσκῠνήσοι	προσκῠνήσοιτον	προσκῠνησοίτην	προσκῠνήσοιμεν	προσκῠνήσοιτε	προσκῠνήσοιεν
middle	indicative	προσκῠνήσομαι	προσκῠνήσῃ, προσκῠνήσει	προσκῠνήσεται	προσκῠνήσεσθον	προσκῠνήσεσθον	προσκῠνησόμεθᾰ	προσκῠνήσεσθε	προσκῠνήσονται
	optative	προσκῠνησοίμην	προσκῠνήσοιο	προσκῠνήσοιτο	προσκῠνήσοισθον	προσκῠνησοίσθην	προσκῠνησοίμεθᾰ	προσκῠνήσοισθε	προσκῠνήσοιντο
passive	indicative	προσκῠνηθήσομαι	προσκῠνηθήσῃ	προσκῠνηθήσεται	προσκῠνηθήσεσθον	προσκῠνηθήσεσθον	προσκῠνηθησόμεθᾰ	προσκῠνηθήσεσθε	προσκῠνηθήσονται
	optative	προσκῠνηθησοίμην	προσκῠνηθήσοιο	προσκῠνηθήσοιτο	προσκῠνηθήσοισθον	προσκῠνηθησοίσθην	προσκῠνηθησοίμεθᾰ	προσκῠνηθήσοισθε	προσκῠνηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προσκῠνήσειν			προσκῠνήσεσθαι		προσκῠνηθήσεσθαι
participle	m	προσκῠνήσων			προσκῠνησόμενος		προσκῠνηθησόμενος
	f	προσκῠνήσουσᾰ			προσκῠνησομένη		προσκῠνηθησομένη
	n	προσκῠνῆσον			προσκῠνησόμενον		προσκῠνηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπροσκῠ́νησᾰ, ἐπροσκῠνησᾰ́μην, ἐπροσκῠνήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροσκῠ́νησᾰ	ἐπροσκῠ́νησᾰς	ἐπροσκῠ́νησε(ν)	ἐπροσκῠνήσᾰτον	ἐπροσκῠνησᾰ́την	ἐπροσκῠνήσᾰμεν	ἐπροσκῠνήσᾰτε	ἐπροσκῠ́νησᾰν
	subjunctive	προσκῠνήσω	προσκῠνήσῃς	προσκῠνήσῃ	προσκῠνήσητον	προσκῠνήσητον	προσκῠνήσωμεν	προσκῠνήσητε	προσκῠνήσωσῐ(ν)
	optative	προσκῠνήσαιμῐ	προσκῠνήσειᾰς, προσκῠνήσαις	προσκῠνήσειε(ν), προσκῠνήσαι	προσκῠνήσαιτον	προσκῠνησαίτην	προσκῠνήσαιμεν	προσκῠνήσαιτε	προσκῠνήσειᾰν, προσκῠνήσαιεν
	imperative		προσκῠ́νησον	προσκῠνησᾰ́τω	προσκῠνήσᾰτον	προσκῠνησᾰ́των		προσκῠνήσᾰτε	προσκῠνησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπροσκῠνησᾰ́μην	ἐπροσκῠνήσω	ἐπροσκῠνήσᾰτο	ἐπροσκῠνήσᾰσθον	ἐπροσκῠνησᾰ́σθην	ἐπροσκῠνησᾰ́μεθᾰ	ἐπροσκῠνήσᾰσθε	ἐπροσκῠνήσᾰντο
	subjunctive	προσκῠνήσωμαι	προσκῠνήσῃ	προσκῠνήσηται	προσκῠνήσησθον	προσκῠνήσησθον	προσκῠνησώμεθᾰ	προσκῠνήσησθε	προσκῠνήσωνται
	optative	προσκῠνησαίμην	προσκῠνήσαιο	προσκῠνήσαιτο	προσκῠνήσαισθον	προσκῠνησαίσθην	προσκῠνησαίμεθᾰ	προσκῠνήσαισθε	προσκῠνήσαιντο
	imperative		προσκῠ́νησαι	προσκῠνησᾰ́σθω	προσκῠνήσᾰσθον	προσκῠνησᾰ́σθων		προσκῠνήσᾰσθε	προσκῠνησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπροσκῠνήθην	ἐπροσκῠνήθης	ἐπροσκῠνήθη	ἐπροσκῠνήθητον	ἐπροσκῠνηθήτην	ἐπροσκῠνήθημεν	ἐπροσκῠνήθητε	ἐπροσκῠνήθησᾰν
	subjunctive	προσκῠνηθῶ	προσκῠνηθῇς	προσκῠνηθῇ	προσκῠνηθῆτον	προσκῠνηθῆτον	προσκῠνηθῶμεν	προσκῠνηθῆτε	προσκῠνηθῶσῐ(ν)
	optative	προσκῠνηθείην	προσκῠνηθείης	προσκῠνηθείη	προσκῠνηθεῖτον, προσκῠνηθείητον	προσκῠνηθείτην, προσκῠνηθειήτην	προσκῠνηθεῖμεν, προσκῠνηθείημεν	προσκῠνηθεῖτε, προσκῠνηθείητε	προσκῠνηθεῖεν, προσκῠνηθείησᾰν
	imperative		προσκῠνήθητῐ	προσκῠνηθήτω	προσκῠνήθητον	προσκῠνηθήτων		προσκῠνήθητε	προσκῠνηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προσκῠνῆσαι			προσκῠνήσᾰσθαι		προσκῠνηθῆναι
participle	m	προσκῠνήσᾱς			προσκῠνησᾰ́μενος		προσκῠνηθείς
	f	προσκῠνήσᾱσᾰ			προσκῠνησᾰμένη		προσκῠνηθεῖσᾰ
	n	προσκῠνῆσᾰν			προσκῠνησᾰ́μενον		προσκῠνηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐπροσκῠ́νηκᾰ, ἐπροσκῠ́νημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροσκῠ́νηκᾰ	ἐπροσκῠ́νηκᾰς	ἐπροσκῠ́νηκε(ν)	ἐπροσκῠνήκᾰτον	ἐπροσκῠνήκᾰτον	ἐπροσκῠνήκᾰμεν	ἐπροσκῠνήκᾰτε	ἐπροσκῠνήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπροσκῠνήκω	ἐπροσκῠνήκῃς	ἐπροσκῠνήκῃ	ἐπροσκῠνήκητον	ἐπροσκῠνήκητον	ἐπροσκῠνήκωμεν	ἐπροσκῠνήκητε	ἐπροσκῠνήκωσῐ(ν)
	optative	ἐπροσκῠνήκοιμῐ, ἐπροσκῠνηκοίην	ἐπροσκῠνήκοις, ἐπροσκῠνηκοίης	ἐπροσκῠνήκοι, ἐπροσκῠνηκοίη	ἐπροσκῠνήκοιτον	ἐπροσκῠνηκοίτην	ἐπροσκῠνήκοιμεν	ἐπροσκῠνήκοιτε	ἐπροσκῠνήκοιεν
	imperative		ἐπροσκῠ́νηκε	ἐπροσκῠνηκέτω	ἐπροσκῠνήκετον	ἐπροσκῠνηκέτων		ἐπροσκῠνήκετε	ἐπροσκῠνηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐπροσκῠ́νημαι	ἐπροσκῠ́νησαι	ἐπροσκῠ́νηται	ἐπροσκῠ́νησθον	ἐπροσκῠ́νησθον	ἐπροσκῠνήμεθᾰ	ἐπροσκῠ́νησθε	ἐπροσκῠ́νηνται
	subjunctive	ἐπροσκῠνημένος ὦ	ἐπροσκῠνημένος ᾖς	ἐπροσκῠνημένος ᾖ	ἐπροσκῠνημένω ἦτον	ἐπροσκῠνημένω ἦτον	ἐπροσκῠνημένοι ὦμεν	ἐπροσκῠνημένοι ἦτε	ἐπροσκῠνημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπροσκῠνημένος εἴην	ἐπροσκῠνημένος εἴης	ἐπροσκῠνημένος εἴη	ἐπροσκῠνημένω εἴητον/εἶτον	ἐπροσκῠνημένω εἰήτην/εἴτην	ἐπροσκῠνημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπροσκῠνημένοι εἴητε/εἶτε	ἐπροσκῠνημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπροσκῠ́νησο	ἐπροσκῠνήσθω	ἐπροσκῠ́νησθον	ἐπροσκῠνήσθων		ἐπροσκῠ́νησθε	ἐπροσκῠνήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπροσκῠνηκέναι				ἐπροσκῠνῆσθαι
participle	m	ἐπροσκῠνηκώς				ἐπροσκῠνημένος
	f	ἐπροσκῠνηκυῖᾰ				ἐπροσκῠνημένη
	n	ἐπροσκῠνηκός				ἐπροσκῠνημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπροσκῠνήκειν, ἐπροσκῠνήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροσκῠνήκειν, ἐπροσκῠνήκη	ἐπροσκῠνήκεις, ἐπροσκῠνήκης	ἐπροσκῠνήκει(ν)	ἐπροσκῠνήκετον	ἐπροσκῠνηκέτην	ἐπροσκῠνήκεμεν	ἐπροσκῠνήκετε	ἐπροσκῠνήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπροσκῠνήμην	ἐπροσκῠ́νησο	ἐπροσκῠ́νητο	ἐπροσκῠ́νησθον	ἐπροσκῠνήσθην	ἐπροσκῠνήμεθᾰ	ἐπροσκῠ́νησθε	ἐπροσκῠ́νηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προσκῠ́σω, προσκῠ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκῠ́σω	προσκῠ́σεις	προσκῠ́σει	προσκῠ́σετον	προσκῠ́σετον	προσκῠ́σομεν	προσκῠ́σετε	προσκῠ́σουσῐ(ν)
	optative	προσκῠ́σοιμῐ	προσκῠ́σοις	προσκῠ́σοι	προσκῠ́σοιτον	προσκῠσοίτην	προσκῠ́σοιμεν	προσκῠ́σοιτε	προσκῠ́σοιεν
middle	indicative	προσκῠ́σομαι	προσκῠ́σῃ, προσκῠ́σει	προσκῠ́σεται	προσκῠ́σεσθον	προσκῠ́σεσθον	προσκῠσόμεθᾰ	προσκῠ́σεσθε	προσκῠ́σονται
	optative	προσκῠσοίμην	προσκῠ́σοιο	προσκῠ́σοιτο	προσκῠ́σοισθον	προσκῠσοίσθην	προσκῠσοίμεθᾰ	προσκῠ́σοισθε	προσκῠ́σοιντο
		active			middle
infinitive		προσκῠ́σειν			προσκῠ́σεσθαι
participle	m	προσκῠ́σων			προσκῠσόμενος
	f	προσκῠ́σουσᾰ			προσκῠσομένη
	n	προσκῠ́σον			προσκῠσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκῠσᾰ, ἐκῠσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκῠσᾰ	ἔκῠσᾰς	ἔκῠσε(ν)	ἐκῠ́σᾰτον	ἐκῠσᾰ́την	ἐκῠ́σᾰμεν	ἐκῠ́σᾰτε	ἔκῠσᾰν
	subjunctive	κῠ́σω	κῠ́σῃς	κῠ́σῃ	κῠ́σητον	κῠ́σητον	κῠ́σωμεν	κῠ́σητε	κῠ́σωσῐ(ν)
	optative	κῠ́σαιμῐ	κῠ́σειᾰς, κῠ́σαις	κῠ́σειε(ν), κῠ́σαι	κῠ́σαιτον	κῠσαίτην	κῠ́σαιμεν	κῠ́σαιτε	κῠ́σειᾰν, κῠ́σαιεν
	imperative		κῠ́σον	κῠσᾰ́τω	κῠ́σᾰτον	κῠσᾰ́των		κῠ́σᾰτε	κῠσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκῠσᾰ́μην	ἐκῠ́σω	ἐκῠ́σᾰτο	ἐκῠ́σᾰσθον	ἐκῠσᾰ́σθην	ἐκῠσᾰ́μεθᾰ	ἐκῠ́σᾰσθε	ἐκῠ́σᾰντο
	subjunctive	κῠ́σωμαι	κῠ́σῃ	κῠ́σηται	κῠ́σησθον	κῠ́σησθον	κῠσώμεθᾰ	κῠ́σησθε	κῠ́σωνται
	optative	κῠσαίμην	κῠ́σαιο	κῠ́σαιτο	κῠ́σαισθον	κῠσαίσθην	κῠσαίμεθᾰ	κῠ́σαισθε	κῠ́σαιντο
	imperative		κῠ́σαι	κῠσᾰ́σθω	κῠ́σᾰσθον	κῠσᾰ́σθων		κῠ́σᾰσθε	κῠσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κῠ́σαι			κῠ́σᾰσθαι
participle	m	κῠ́σᾱς			κῠσᾰ́μενος
	f	κῠ́σᾱσᾰ			κῠσᾰμένη
	n	κῠ́σᾰν			κῠσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: πρόσκῠσᾰ, προσκῠσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρόσκῠσᾰ	πρόσκῠσᾰς	πρόσκῠσε(ν)	προσκῠ́σᾰτον	προσκῠσᾰ́την	προσκῠ́σᾰμεν	προσκῠ́σᾰτε	πρόσκῠσᾰν
	subjunctive	προσκῠ́σω, προσκῠ́σωμῐ	προσκῠ́σῃς, προσκῠ́σῃσθᾰ	προσκῠ́σῃ, προσκῠ́σῃσῐ	προσκῠ́σητον	προσκῠ́σητον	προσκῠ́σωμεν	προσκῠ́σητε	προσκῠ́σωσῐ(ν)
	optative	προσκῠ́σαιμῐ	προσκῠ́σαις, προσκῠ́σαισθᾰ, προσκῠ́σειᾰς	προσκῠ́σειε(ν), προσκῠ́σαι	προσκῠσεῖτον	προσκῠσείτην	προσκῠσεῖμεν	προσκῠσεῖτε	προσκῠσεῖεν
	imperative		πρόσκῠσον	προσκῠσᾰ́τω	προσκῠ́σᾰτον	προσκῠσᾰ́των		προσκῠ́σᾰτε	προσκῠσᾰ́ντων
middle	indicative	προσκῠσᾰ́μην	προσκῠ́σᾰο	προσκῠ́σᾰτο	προσκῠ́σᾰσθον	προσκῠσᾰ́σθην	προσκῠσᾰ́με(σ)θᾰ	προσκῠ́σᾰσθε	προσκῠ́σᾰντο
	subjunctive	προσκῠ́σωμαι	προσκῠ́σηαι	προσκῠ́σηται	προσκῠ́σησθον	προσκῠ́σησθον	προσκῠσώμε(σ)θᾰ	προσκῠ́σησθε	προσκῠ́σωνται
	optative	προσκῠσαίμην	προσκῠ́σαιο	προσκῠ́σαιτο	προσκῠ́σαισθον	προσκῠσαίσθην	προσκῠσαίμε(σ)θᾰ	προσκῠ́σαισθε	προσκῠσαίᾰτο
	imperative		πρόσκῠσαι	προσκῠσᾰ́σθω	προσκῠ́σᾰσθον	προσκῠσᾰ́σθων		προσκῠ́σᾰσθε	προσκῠσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		προσκῠ́σαι/προσκῠσᾰ́μεν/προσκῠσᾰμέναι			προσκῠ́σᾰσθαι
participle	m	προσκῠ́σᾱς			προσκῠσᾰ́μενος
	f	προσκῠ́σᾱσᾰ			προσκῠσᾰμένη
	n	προσκῠ́σᾰν			προσκῠσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• προσκύνησις (proskúnēsis)

Further reading

• “προσκυνέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προσκυνέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• προσκυνέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4352 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible