προσκαθέζομαι

Ancient Greek

Etymology

προσ- (pros-, “in front”) +‎ καθέζομαι (kathézomai, “to sit down”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pros.ka.tʰéz.do.mai̯/ → /pros.kaˈθe.zo.mɛ/ → /pros.kaˈθe.zo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.ka.tʰéz.do.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pros.kaˈtʰe.zo.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pros.kaˈθe.zo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pros.kaˈθe.zo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pros.kaˈθe.zo.me/

Verb

προσκᾰθέζομαι • (proskathézomai)

1. to besiege, beleaguer

Conjugation

   Present: προσκᾰθέζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προσκᾰθέζομαι	προσκᾰθέζῃ, προσκᾰθέζει	προσκᾰθέζεται	προσκᾰθέζεσθον	προσκᾰθέζεσθον	προσκᾰθεζόμεθᾰ	προσκᾰθέζεσθε	προσκᾰθέζονται
	subjunctive	προσκᾰθέζωμαι	προσκᾰθέζῃ	προσκᾰθέζηται	προσκᾰθέζησθον	προσκᾰθέζησθον	προσκᾰθεζώμεθᾰ	προσκᾰθέζησθε	προσκᾰθέζωνται
	optative	προσκᾰθεζοίμην	προσκᾰθέζοιο	προσκᾰθέζοιτο	προσκᾰθέζοισθον	προσκᾰθεζοίσθην	προσκᾰθεζοίμεθᾰ	προσκᾰθέζοισθε	προσκᾰθέζοιντο
	imperative		προσκᾰθέζου	προσκᾰθεζέσθω	προσκᾰθέζεσθον	προσκᾰθεζέσθων		προσκᾰθέζεσθε	προσκᾰθεζέσθων
						middle/passive
infinitive						προσκᾰθέζεσθαι
participle	m					προσκᾰθεζόμενος
	f					προσκᾰθεζομένη
	n					προσκᾰθεζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προσκᾰθεζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προσκᾰθεζόμην	προσκᾰθέζου	προσκᾰθέζετο	προσκᾰθέζεσθον	προσκᾰθεζέσθην	προσκᾰθεζόμεθᾰ	προσκᾰθέζεσθε	προσκᾰθέζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προσκᾰθεζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσκᾰθεζόμην	προσκᾰθέζου	προσκᾰθέζετο	προσκᾰθέζεσθον	προσκᾰθεζέσθην	προσκᾰθεζόμεθᾰ	προσκᾰθέζεσθε	προσκᾰθέζοντο
	subjunctive	προσκᾰθέζωμαι	προσκᾰθέζῃ	προσκᾰθέζηται	προσκᾰθέζησθον	προσκᾰθέζησθον	προσκᾰθεζώμεθᾰ	προσκᾰθέζησθε	προσκᾰθέζωνται
	optative	προσκᾰθεζοίμην	προσκᾰθέζοιο	προσκᾰθέζοιτο	προσκᾰθέζοισθον	προσκᾰθεζοίσθην	προσκᾰθεζοίμεθᾰ	προσκᾰθέζοισθε	προσκᾰθέζοιντο
	imperative		προσκᾰθεζοῦ	προσκᾰθεζέσθω	προσκᾰθέζεσθον	προσκᾰθεζέσθων		προσκᾰθέζεσθε	προσκᾰθεζέσθων
					middle
infinitive					προσκᾰθεζέσθαι
participle	m				προσκᾰθεζόμενος
	f				προσκᾰθεζομένη
	n				προσκᾰθεζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• προσκαθέζομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “προσκαθέζομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • beleaguer idem, page 72.
  • besiege idem, page 75.
  • sit idem, page 779.