προκαταρχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ka.tar.kʰó.me.nos/ → /pro.ka.tarˈxo.me.nos/ → /pro.ka.tarˈxo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ka.tar.kʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.ka.tarˈkʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ka.tarˈxo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.ka.tarˈxo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.ka.tarˈxo.me.nos/

Participle

προκᾰταρχόμενος • (prokătarkhómenos) m (feminine προκᾰταρχομένη, neuter προκᾰταρχόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of προκατάρχω (prokatárkhō)

Declension

First and second declension of προκᾰταρχόμενος; προκᾰταρχομένη; προκᾰταρχόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προκᾰταρχόμενος prokătarkhómenos	προκᾰταρχομένη prokătarkhoménē	προκᾰταρχόμενον prokătarkhómenon		προκᾰταρχομένω prokătarkhoménō	προκᾰταρχομένᾱ prokătarkhoménā	προκᾰταρχομένω prokătarkhoménō		προκᾰταρχόμενοι prokătarkhómenoi	προκᾰταρχόμεναι prokătarkhómenai	προκᾰταρχόμενᾰ prokătarkhómenă
Genitive		προκᾰταρχομένου prokătarkhoménou	προκᾰταρχομένης prokătarkhoménēs	προκᾰταρχομένου prokătarkhoménou		προκᾰταρχομένοιν prokătarkhoménoin	προκᾰταρχομέναιν prokătarkhoménain	προκᾰταρχομένοιν prokătarkhoménoin		προκᾰταρχομένων prokătarkhoménōn	προκᾰταρχομένων prokătarkhoménōn	προκᾰταρχομένων prokătarkhoménōn
Dative		προκᾰταρχομένῳ prokătarkhoménōi	προκᾰταρχομένῃ prokătarkhoménēi	προκᾰταρχομένῳ prokătarkhoménōi		προκᾰταρχομένοιν prokătarkhoménoin	προκᾰταρχομέναιν prokătarkhoménain	προκᾰταρχομένοιν prokătarkhoménoin		προκᾰταρχομένοις prokătarkhoménois	προκᾰταρχομέναις prokătarkhoménais	προκᾰταρχομένοις prokătarkhoménois
Accusative		προκᾰταρχόμενον prokătarkhómenon	προκᾰταρχομένην prokătarkhoménēn	προκᾰταρχόμενον prokătarkhómenon		προκᾰταρχομένω prokătarkhoménō	προκᾰταρχομένᾱ prokătarkhoménā	προκᾰταρχομένω prokătarkhoménō		προκᾰταρχομένους prokătarkhoménous	προκᾰταρχομένᾱς prokătarkhoménās	προκᾰταρχόμενᾰ prokătarkhómenă
Vocative		προκᾰταρχόμενε prokătarkhómene	προκᾰταρχομένη prokătarkhoménē	προκᾰταρχόμενον prokătarkhómenon		προκᾰταρχομένω prokătarkhoménō	προκᾰταρχομένᾱ prokătarkhoménā	προκᾰταρχομένω prokătarkhoménō		προκᾰταρχόμενοι prokătarkhómenoi	προκᾰταρχόμεναι prokătarkhómenai	προκᾰταρχόμενᾰ prokătarkhómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προκᾰταρχομένως prokătarkhoménōs				προκᾰταρχομενώτερος prokătarkhomenṓteros				προκᾰταρχομενώτᾰτος prokătarkhomenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.