προκαλούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ka.lǔː.me.nos/ → /pro.kaˈlu.me.nos/ → /pro.kaˈlu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ka.lǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.kaˈlu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.kaˈlu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.kaˈlu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.kaˈlu.me.nos/

Participle

προκᾰλούμενος • (prokăloúmenos) m (feminine προκᾰλουμένη, neuter προκᾰλούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle contracted of προκαλέω (prokaléō)

Declension

First and second declension of προκᾰλούμενος; προκᾰλουμένη; προκᾰλούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προκᾰλούμενος prokăloúmenos	προκᾰλουμένη prokălouménē	προκᾰλούμενον prokăloúmenon		προκᾰλουμένω prokălouménō	προκᾰλουμένᾱ prokălouménā	προκᾰλουμένω prokălouménō		προκᾰλούμενοι prokăloúmenoi	προκᾰλούμεναι prokăloúmenai	προκᾰλούμενᾰ prokăloúmenă
Genitive		προκᾰλουμένου prokălouménou	προκᾰλουμένης prokălouménēs	προκᾰλουμένου prokălouménou		προκᾰλουμένοιν prokălouménoin	προκᾰλουμέναιν prokălouménain	προκᾰλουμένοιν prokălouménoin		προκᾰλουμένων prokălouménōn	προκᾰλουμένων prokălouménōn	προκᾰλουμένων prokălouménōn
Dative		προκᾰλουμένῳ prokălouménōi	προκᾰλουμένῃ prokălouménēi	προκᾰλουμένῳ prokălouménōi		προκᾰλουμένοιν prokălouménoin	προκᾰλουμέναιν prokălouménain	προκᾰλουμένοιν prokălouménoin		προκᾰλουμένοις prokălouménois	προκᾰλουμέναις prokălouménais	προκᾰλουμένοις prokălouménois
Accusative		προκᾰλούμενον prokăloúmenon	προκᾰλουμένην prokălouménēn	προκᾰλούμενον prokăloúmenon		προκᾰλουμένω prokălouménō	προκᾰλουμένᾱ prokălouménā	προκᾰλουμένω prokălouménō		προκᾰλουμένους prokălouménous	προκᾰλουμένᾱς prokălouménās	προκᾰλούμενᾰ prokăloúmenă
Vocative		προκᾰλούμενε prokăloúmene	προκᾰλουμένη prokălouménē	προκᾰλούμενον prokăloúmenon		προκᾰλουμένω prokălouménō	προκᾰλουμένᾱ prokălouménā	προκᾰλουμένω prokălouménō		προκᾰλούμενοι prokăloúmenoi	προκᾰλούμεναι prokăloúmenai	προκᾰλούμενᾰ prokăloúmenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προκᾰλουμένως prokălouménōs				προκᾰλουμενώτερος prokăloumenṓteros				προκᾰλουμενώτᾰτος prokăloumenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.