ποντοπόροισιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pon.to.pó.roi̯.sin/ → /pon.toˈpo.ry.sin/ → /pon.doˈpo.ri.sin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pon.to.pó.roi̯.sin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pon.toˈpo.ry.sin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pon.toˈpo.ry.sin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pon.toˈpo.ry.sin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pon.doˈpo.ri.sin/

Adjective

ποντοπόροισῐν • (pontopóroisin)

1. masculine/feminine/neuter dative plural of ποντοπόρος (pontopóros) with movable nu