πολυκλείτῳ

See also: Πολυκλείτῳ and Πολύκλειτο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.ly.klěː.tɔːi̯/ → /po.lyˈkli.to/ → /po.liˈkli.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.klěː.tɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lyˈkli.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.lyˈkli.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.lyˈkli.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.liˈkli.to/

Adjective

πολῠκλείτῳ • (polukleítōi)

1. dative masculine/neuter singular of πολῠ́κλειτος (polúkleitos, “far famed, greatly renowned”)