πολυκλείτου

See also: Πολυκλείτου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.ly.klěː.tuː/ → /po.lyˈkli.tu/ → /po.liˈkli.tu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.klěː.tuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lyˈkli.tu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.lyˈkli.tu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.lyˈkli.tu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.liˈkli.tu/

Adjective

πολῠκλείτου • (polukleítou)

1. genitive masculine/neuter singular of πολῠ́κλειτος (polúkleitos, “far famed, greatly renowned”)