πολιορκουμένης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.li.or.kuː.mé.nɛːs/ → /po.li.or.kuˈme.nis/ → /po.li.or.kuˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.li.or.kuː.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.li.or.kuˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.li.or.kuˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.li.or.kuˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.li.or.kuˈme.nis/

Participle

πολῐορκουμένης • (poliorkouménēs)

1. feminine genitive singular of πολιορκούμενος (poliorkoúmenos)