πολέμοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.lé.moi̯.o/ → /poˈle.my.o/ → /poˈle.mi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.lé.moi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈle.my.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈle.my.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈle.my.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈle.mi.o/

Noun

πολέμοιο • (polémoio)

1. Epic form of πολέμου (polémou): genitive singular of πόλεμος (pólemos)