ποιμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.mé.nos/ → /pyˈme.nos/ → /piˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈme.nos/

Noun

ποιμένος • (poiménos)

1. genitive singular of ποιμήν (poimḗn)