ποικιλομήτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.ki.lo.mɛ̌ː.tɛːn/ → /py.ci.loˈmi.tin/ → /pi.ci.loˈmi.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.ki.lo.mɛ̌ː.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /py.ki.loˈme̝.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /py.ci.loˈmi.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /py.ci.loˈmi.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.ci.loˈmi.tin/

Noun

ποικῐλομήτην • (poikilomḗtēn)

1. accusative singular of ποικῐλομήτης (poikilomḗtēs)