ποθείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.tʰěːs/ → /poˈθis/ → /poˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.tʰěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈtʰis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈθis/

Participle

ποθείς • (potheís) m (feminine ποθεῖσᾰ, neuter ποθέν); first/third declension

1. aorist passive participle of πίνω (pínō)

Declension

First and third declension of ποθείς; ποθεῖσᾰ; ποθέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ποθείς potheís	ποθεῖσᾰ potheîsă	ποθέν pothén		ποθέντε pothénte	ποθείσᾱ potheísā	ποθέντε pothénte		ποθέντες pothéntes	ποθεῖσαι potheîsai	ποθέντᾰ pothéntă
Genitive		ποθέντος pothéntos	ποθείσης potheísēs	ποθέντος pothéntos		ποθέντοιν pothéntoin	ποθείσαιν potheísain	ποθέντοιν pothéntoin		ποθέντων pothéntōn	ποθεισῶν potheisôn	ποθέντων pothéntōn
Dative		ποθέντῐ pothéntĭ	ποθείσῃ potheísēi	ποθέντῐ pothéntĭ		ποθέντοιν pothéntoin	ποθείσαιν potheísain	ποθέντοιν pothéntoin		ποθεῖσῐ / ποθεῖσῐν potheîsĭ(n)	ποθείσαις potheísais	ποθεῖσῐ / ποθεῖσῐν potheîsĭ(n)
Accusative		ποθέντᾰ pothéntă	ποθεῖσᾰν potheîsăn	ποθέν pothén		ποθέντε pothénte	ποθείσᾱ potheísā	ποθέντε pothénte		ποθέντᾰς pothéntăs	ποθείσᾱς potheísās	ποθέντᾰ pothéntă
Vocative		ποθείς potheís	ποθεῖσᾰ potheîsă	ποθέν pothén		ποθέντε pothénte	ποθείσᾱ potheísā	ποθέντε pothénte		ποθέντες pothéntes	ποθεῖσαι potheîsai	ποθέντᾰ pothéntă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ποθέντως pothéntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.