πλοῦτε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /plûː.te/ → /ˈplu.te/ → /ˈplu.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /plûː.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈplu.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈplu.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈplu.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈplu.te/

Noun

πλοῦτε • (ploûte)

1. vocative singular of πλοῦτος (ploûtos)