πικρόγλωσσος

Ancient Greek

Etymology

From πῐκρός (pikrós, “sharp; bitter”) +‎ γλῶσσα (glôssa, “tongue”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pi.kró.ɡlɔːs.sos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈkro.ɡlos.sos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈkro.ɣlos.sos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈkro.ɣlos.sos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈkro.ɣlo.sos/

Adjective

πῐκρόγλωσσος • (pikróglōssos) m or f (neuter πῐκρόγλωσσον); second declension

of sharp or bitter tongue

Inflection

Second declension of πῐκρόγλωσσος; πῐκρόγλωσσον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πῐκρόγλωσσος pikróglōssos	πῐκρόγλωσσον pikróglōsson	πῐκρογλώσσω pikroglṓssō	πῐκρογλώσσω pikroglṓssō	πῐκρόγλωσσοι pikróglōssoi	πῐκρόγλωσσᾰ pikróglōssa
Genitive	πῐκρογλώσσου pikroglṓssou	πῐκρογλώσσου pikroglṓssou	πῐκρογλώσσοιν pikroglṓssoin	πῐκρογλώσσοιν pikroglṓssoin	πῐκρογλώσσων pikroglṓssōn	πῐκρογλώσσων pikroglṓssōn
Dative	πῐκρογλώσσῳ pikroglṓssōi	πῐκρογλώσσῳ pikroglṓssōi	πῐκρογλώσσοιν pikroglṓssoin	πῐκρογλώσσοιν pikroglṓssoin	πῐκρογλώσσοις pikroglṓssois	πῐκρογλώσσοις pikroglṓssois
Accusative	πῐκρόγλωσσον pikróglōsson	πῐκρόγλωσσον pikróglōsson	πῐκρογλώσσω pikroglṓssō	πῐκρογλώσσω pikroglṓssō	πῐκρογλώσσους pikroglṓssous	πῐκρόγλωσσᾰ pikróglōssa
Vocative	πῐκρόγλωσσε pikróglōsse	πῐκρόγλωσσον pikróglōsson	πῐκρογλώσσω pikroglṓssō	πῐκρογλώσσω pikroglṓssō	πῐκρόγλωσσοι pikróglōssoi	πῐκρόγλωσσᾰ pikróglōssa
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	πῐκρογλώσσως pikroglṓssōs		πῐκρογλωσσότερος pikroglōssóteros		πῐκρογλωσσότᾰτος pikroglōssótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading