πεύκινος

Ancient Greek

Etymology

From πεύκη (peúkē, “pine”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěu̯.ki.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpew.ki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpeɸ.ci.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpef.ci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpef.ci.nos/

Adjective

πεύκῐνος • (peúkĭnos) m (feminine πευκῐ́νη, neuter πεύκῐνον); first/second declension

of, from or made of pine wood

Inflection

First and second declension of πεύκῐνος; πευκῐ́νη; πεύκῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεύκῐνος peúkĭnos	πευκῐ́νη peukĭ́nē	πεύκῐνον peúkĭnon	πευκῐ́νω peukĭ́nō	πευκῐ́νᾱ peukĭ́nā	πευκῐ́νω peukĭ́nō	πεύκῐνοι peúkĭnoi	πεύκῐναι peúkĭnai	πεύκῐνᾰ peúkĭnă
Genitive	πευκῐ́νου peukĭ́nou	πευκῐ́νης peukĭ́nēs	πευκῐ́νου peukĭ́nou	πευκῐ́νοιν peukĭ́noin	πευκῐ́ναιν peukĭ́nain	πευκῐ́νοιν peukĭ́noin	πευκῐ́νων peukĭ́nōn	πευκῐ́νων peukĭ́nōn	πευκῐ́νων peukĭ́nōn
Dative	πευκῐ́νῳ peukĭ́nōi	πευκῐ́νῃ peukĭ́nēi	πευκῐ́νῳ peukĭ́nōi	πευκῐ́νοιν peukĭ́noin	πευκῐ́ναιν peukĭ́nain	πευκῐ́νοιν peukĭ́noin	πευκῐ́νοις peukĭ́nois	πευκῐ́ναις peukĭ́nais	πευκῐ́νοις peukĭ́nois
Accusative	πεύκῐνον peúkĭnon	πευκῐ́νην peukĭ́nēn	πεύκῐνον peúkĭnon	πευκῐ́νω peukĭ́nō	πευκῐ́νᾱ peukĭ́nā	πευκῐ́νω peukĭ́nō	πευκῐ́νους peukĭ́nous	πευκῐ́νᾱς peukĭ́nās	πεύκῐνᾰ peúkĭnă
Vocative	πεύκῐνε peúkĭne	πευκῐ́νη peukĭ́nē	πεύκῐνον peúkĭnon	πευκῐ́νω peukĭ́nō	πευκῐ́νᾱ peukĭ́nā	πευκῐ́νω peukĭ́nō	πεύκῐνοι peúkĭnoi	πεύκῐναι peúkĭnai	πεύκῐνᾰ peúkĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πευκῐ́νως peukĭ́nōs			πευκῐνώτερος peukĭnṓteros			πευκῐνώτᾰτος peukĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading