περιτομεύς

Ancient Greek

Etymology

From περιτέμνω (peritémnō, “to cut round about”) +‎ -εύς (-eús, masculine agentive suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.to.měu̯s/ → /pe.ri.toˈmeɸs/ → /pe.ri.toˈmefs/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.to.měu̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.ri.toˈmews/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ri.toˈmeɸs/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.ri.toˈmefs/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.ri.toˈmefs/

Noun

περῐτομεύς • (peritomeús) m (genitive περῐτομέως); third declension

1. shoemaker's knife

Inflection

Third declension of ὁ περῐτομεύς; τοῦ περῐτομέως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ περῐτομεύς ho peritomeús	τὼ περῐτομῆ tṑ peritomê	οἱ περῐτομῆς / περῐτομεῖς hoi peritomês / peritomeîs
Genitive	τοῦ περῐτομέως toû peritoméōs	τοῖν περῐτομέοιν toîn peritoméoin	τῶν περῐτομέων tôn peritoméōn
Dative	τῷ περῐτομεῖ tôi peritomeî	τοῖν περῐτομέοιν toîn peritoméoin	τοῖς περῐτομεῦσῐ / περῐτομεῦσῐν toîs peritomeûsi(n)
Accusative	τὸν περῐτομέᾱ tòn peritoméā	τὼ περῐτομῆ tṑ peritomê	τοὺς περῐτομέᾱς toùs peritoméās
Vocative	περῐτομεῦ peritomeû	περῐτομῆ peritomê	περῐτομῆς / περῐτομεῖς peritomês / peritomeîs
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “περιτομεύς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• περιτομεύς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette