περιτειχίζω

Ancient Greek

Etymology

From περι- (peri-, “around”) +‎ τειχίζω (teikhízō, “to build a wall”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.teː.kʰíz.dɔː/ → /pe.ri.tiˈçi.zo/ → /pe.ri.tiˈçi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.teː.kʰíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.ri.tiˈkʰi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ri.tiˈçi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.ri.tiˈçi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.ri.tiˈçi.zo/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ί by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

περιτειχίζω • (periteikhízō)

1. to build a wall around, circumvallate, build a circumvallation

Conjugation

   Present: περιτειχῐ́ζω, περιτειχῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περιτειχῐ́ζω	περιτειχῐ́ζεις	περιτειχῐ́ζει	περιτειχῐ́ζετον	περιτειχῐ́ζετον	περιτειχῐ́ζομεν	περιτειχῐ́ζετε	περιτειχῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	περιτειχῐ́ζω	περιτειχῐ́ζῃς	περιτειχῐ́ζῃ	περιτειχῐ́ζητον	περιτειχῐ́ζητον	περιτειχῐ́ζωμεν	περιτειχῐ́ζητε	περιτειχῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	περιτειχῐ́ζοιμῐ	περιτειχῐ́ζοις	περιτειχῐ́ζοι	περιτειχῐ́ζοιτον	περιτειχῐζοίτην	περιτειχῐ́ζοιμεν	περιτειχῐ́ζοιτε	περιτειχῐ́ζοιεν
	imperative		περιτείχῐζε	περιτειχῐζέτω	περιτειχῐ́ζετον	περιτειχῐζέτων		περιτειχῐ́ζετε	περιτειχῐζόντων
middle	indicative	περιτειχῐ́ζομαι	περιτειχῐ́ζῃ, περιτειχῐ́ζει	περιτειχῐ́ζεται	περιτειχῐ́ζεσθον	περιτειχῐ́ζεσθον	περιτειχῐζόμεθᾰ	περιτειχῐ́ζεσθε	περιτειχῐ́ζονται
	subjunctive	περιτειχῐ́ζωμαι	περιτειχῐ́ζῃ	περιτειχῐ́ζηται	περιτειχῐ́ζησθον	περιτειχῐ́ζησθον	περιτειχῐζώμεθᾰ	περιτειχῐ́ζησθε	περιτειχῐ́ζωνται
	optative	περιτειχῐζοίμην	περιτειχῐ́ζοιο	περιτειχῐ́ζοιτο	περιτειχῐ́ζοισθον	περιτειχῐζοίσθην	περιτειχῐζοίμεθᾰ	περιτειχῐ́ζοισθε	περιτειχῐ́ζοιντο
	imperative		περιτειχῐ́ζου	περιτειχῐζέσθω	περιτειχῐ́ζεσθον	περιτειχῐζέσθων		περιτειχῐ́ζεσθε	περιτειχῐζέσθων
		active
infinitive		περιτειχῐ́ζειν				περιτειχῐ́ζεσθαι
participle	m	περιτειχῐ́ζων				περιτειχῐζόμενος
	f	περιτειχῐ́ζουσᾰ				περιτειχῐζομένη
	n	περιτειχῐ́ζον				περιτειχῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: περιἐτείχῐζον, περιἐτειχῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περιἐτείχῐζον	περιἐτείχῐζες	περιἐτείχῐζε(ν)	περιἐτειχῐ́ζετον	περιἐτειχῐζέτην	περιἐτειχῐ́ζομεν	περιἐτειχῐ́ζετε	περιἐτείχῐζον
middle	indicative	περιἐτειχῐζόμην	περιἐτειχῐ́ζου	περιἐτειχῐ́ζετο	περιἐτειχῐ́ζεσθον	περιἐτειχῐζέσθην	περιἐτειχῐζόμεθᾰ	περιἐτειχῐ́ζεσθε	περιἐτειχῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: περιτειχῐέω, περιτειχῐέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περιτειχῐέω	περιτειχῐέεις	περιτειχῐέει	περιτειχῐέετον	περιτειχῐέετον	περιτειχῐέομεν	περιτειχῐέετε	περιτειχῐέουσῐ(ν)
	optative	περιτειχῐέοιμῐ	περιτειχῐέοις	περιτειχῐέοι	περιτειχῐέοιτον	περιτειχῐεοίτην	περιτειχῐέοιμεν	περιτειχῐέοιτε	περιτειχῐέοιεν
middle	indicative	περιτειχῐέομαι	περιτειχῐέῃ, περιτειχῐέει	περιτειχῐέεται	περιτειχῐέεσθον	περιτειχῐέεσθον	περιτειχῐεόμεθᾰ	περιτειχῐέεσθε	περιτειχῐέονται
	optative	περιτειχῐεοίμην	περιτειχῐέοιο	περιτειχῐέοιτο	περιτειχῐέοισθον	περιτειχῐεοίσθην	περιτειχῐεοίμεθᾰ	περιτειχῐέοισθε	περιτειχῐέοιντο
		active			middle
infinitive		περιτειχῐέειν			περιτειχῐέεσθαι
participle	m	περιτειχῐέων			περιτειχῐεόμενος
	f	περιτειχῐέουσᾰ			περιτειχῐεομένη
	n	περιτειχῐέον			περιτειχῐεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: περιτειχῐῶ, περιτειχῐοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περιτειχῐῶ	περιτειχῐεῖς	περιτειχῐεῖ	περιτειχῐεῖτον	περιτειχῐεῖτον	περιτειχῐοῦμεν	περιτειχῐεῖτε	περιτειχῐοῦσῐ(ν)
	optative	περιτειχῐοίην, περιτειχῐοῖμῐ	περιτειχῐοίης, περιτειχῐοῖς	περιτειχῐοίη, περιτειχῐοῖ	περιτειχῐοῖτον, περιτειχῐοίητον	περιτειχῐοίτην, περιτειχῐοιήτην	περιτειχῐοῖμεν, περιτειχῐοίημεν	περιτειχῐοῖτε, περιτειχῐοίητε	περιτειχῐοῖεν, περιτειχῐοίησᾰν
middle	indicative	περιτειχῐοῦμαι	περιτειχῐῇ	περιτειχῐεῖται	περιτειχῐεῖσθον	περιτειχῐεῖσθον	περιτειχῐούμεθᾰ	περιτειχῐεῖσθε	περιτειχῐοῦνται
	optative	περιτειχῐοίμην	περιτειχῐοῖο	περιτειχῐοῖτο	περιτειχῐοῖσθον	περιτειχῐοίσθην	περιτειχῐοίμεθᾰ	περιτειχῐοῖσθε	περιτειχῐοῖντο
		active			middle
infinitive		περιτειχῐεῖν			περιτειχῐεῖσθαι
participle	m	περιτειχῐῶν			περιτειχῐούμενος
	f	περιτειχῐοῦσᾰ			περιτειχῐουμένη
	n	περιτειχῐοῦν			περιτειχῐούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: περιἐτείχῐσᾰ, περιἐτειχῐσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περιἐτείχῐσᾰ	περιἐτείχῐσᾰς	περιἐτείχῐσε(ν)	περιἐτειχῐ́σᾰτον	περιἐτειχῐσᾰ́την	περιἐτειχῐ́σᾰμεν	περιἐτειχῐ́σᾰτε	περιἐτείχῐσᾰν
	subjunctive	περιτειχῐ́σω	περιτειχῐ́σῃς	περιτειχῐ́σῃ	περιτειχῐ́σητον	περιτειχῐ́σητον	περιτειχῐ́σωμεν	περιτειχῐ́σητε	περιτειχῐ́σωσῐ(ν)
	optative	περιτειχῐ́σαιμῐ	περιτειχῐ́σειᾰς, περιτειχῐ́σαις	περιτειχῐ́σειε(ν), περιτειχῐ́σαι	περιτειχῐ́σαιτον	περιτειχῐσαίτην	περιτειχῐ́σαιμεν	περιτειχῐ́σαιτε	περιτειχῐ́σειᾰν, περιτειχῐ́σαιεν
	imperative		περιτείχῐσον	περιτειχῐσᾰ́τω	περιτειχῐ́σᾰτον	περιτειχῐσᾰ́των		περιτειχῐ́σᾰτε	περιτειχῐσᾰ́ντων
middle	indicative	περιἐτειχῐσᾰ́μην	περιἐτειχῐ́σω	περιἐτειχῐ́σᾰτο	περιἐτειχῐ́σᾰσθον	περιἐτειχῐσᾰ́σθην	περιἐτειχῐσᾰ́μεθᾰ	περιἐτειχῐ́σᾰσθε	περιἐτειχῐ́σᾰντο
	subjunctive	περιτειχῐ́σωμαι	περιτειχῐ́σῃ	περιτειχῐ́σηται	περιτειχῐ́σησθον	περιτειχῐ́σησθον	περιτειχῐσώμεθᾰ	περιτειχῐ́σησθε	περιτειχῐ́σωνται
	optative	περιτειχῐσαίμην	περιτειχῐ́σαιο	περιτειχῐ́σαιτο	περιτειχῐ́σαισθον	περιτειχῐσαίσθην	περιτειχῐσαίμεθᾰ	περιτειχῐ́σαισθε	περιτειχῐ́σαιντο
	imperative		περιτείχῐσαι	περιτειχῐσᾰ́σθω	περιτειχῐ́σᾰσθον	περιτειχῐσᾰ́σθων		περιτειχῐ́σᾰσθε	περιτειχῐσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		περιτειχῐ́σαι			περιτειχῐ́σᾰσθαι
participle	m	περιτειχῐ́σᾱς			περιτειχῐσᾰ́μενος
	f	περιτειχῐ́σᾱσᾰ			περιτειχῐσᾰμένη
	n	περιτειχῐ́σᾰν			περιτειχῐσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: περιτετειχίκῐκᾰ, περιτετειχίκῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περιτετειχίκῐκᾰ	περιτετειχίκῐκᾰς	περιτετειχίκῐκε(ν)	περιτετειχικῐ́κᾰτον	περιτετειχικῐ́κᾰτον	περιτετειχικῐ́κᾰμεν	περιτετειχικῐ́κᾰτε	περιτετειχικῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	περιτετειχικῐ́κω	περιτετειχικῐ́κῃς	περιτετειχικῐ́κῃ	περιτετειχικῐ́κητον	περιτετειχικῐ́κητον	περιτετειχικῐ́κωμεν	περιτετειχικῐ́κητε	περιτετειχικῐ́κωσῐ(ν)
	optative	περιτετειχικῐ́κοιμῐ, περιτετειχικῐκοίην	περιτετειχικῐ́κοις, περιτετειχικῐκοίης	περιτετειχικῐ́κοι, περιτετειχικῐκοίη	περιτετειχικῐ́κοιτον	περιτετειχικῐκοίτην	περιτετειχικῐ́κοιμεν	περιτετειχικῐ́κοιτε	περιτετειχικῐ́κοιεν
	imperative		περιτετειχίκῐκε	περιτετειχικῐκέτω	περιτετειχικῐ́κετον	περιτετειχικῐκέτων		περιτετειχικῐ́κετε	περιτετειχικῐκόντων
middle	indicative	περιτετειχίκῐσμαι	περιτετειχίκῐσαι	περιτετειχίκῐσται	περιτετειχίκῐσθον	περιτετειχίκῐσθον	περιτετειχικῐ́σμεθᾰ	περιτετειχίκῐσθε	περιτετειχικῐ́δᾰται
	subjunctive	περιτετειχικῐσμένος ὦ	περιτετειχικῐσμένος ᾖς	περιτετειχικῐσμένος ᾖ	περιτετειχικῐσμένω ἦτον	περιτετειχικῐσμένω ἦτον	περιτετειχικῐσμένοι ὦμεν	περιτετειχικῐσμένοι ἦτε	περιτετειχικῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	περιτετειχικῐσμένος εἴην	περιτετειχικῐσμένος εἴης	περιτετειχικῐσμένος εἴη	περιτετειχικῐσμένω εἴητον/εἶτον	περιτετειχικῐσμένω εἰήτην/εἴτην	περιτετειχικῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	περιτετειχικῐσμένοι εἴητε/εἶτε	περιτετειχικῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		περιτετειχίκῐσο	περιτετειχικῐ́σθω	περιτετειχίκῐσθον	περιτετειχικῐ́σθων		περιτετειχίκῐσθε	περιτετειχικῐ́σθων
		active
infinitive		περιτετειχικῐκέναι				περιτετειχικῐ́σθαι
participle	m	περιτετειχικῐκώς				περιτετειχικῐσμένος
	f	περιτετειχικῐκυῖᾰ				περιτετειχικῐσμένη
	n	περιτετειχικῐκός				περιτετειχικῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: περιἐτετειχικῐ́κειν, περιἐτετειχικῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περιἐτετειχικῐ́κειν, περιἐτετειχικῐ́κη	περιἐτετειχικῐ́κεις, περιἐτετειχικῐ́κης	περιἐτετειχικῐ́κει(ν)	περιἐτετειχικῐ́κετον	περιἐτετειχικῐκέτην	περιἐτετειχικῐ́κεμεν	περιἐτετειχικῐ́κετε	περιἐτετειχικῐ́κεσᾰν
middle	indicative	περιἐτετειχικῐ́σμην	περιἐτετειχίκῐσο	περιἐτετειχίκῐστο	περιἐτετειχίκῐσθον	περιἐτετειχικῐ́σθην	περιἐτετειχικῐ́σμεθᾰ	περιἐτετειχίκῐσθε	περιἐτετειχικῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• περιτείχισμα (periteíkhisma)