περικλυτός

Ancient Greek

Etymology

περι- (peri-) +‎ κλυτός (klutós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.kly.tós/ → /pe.ri.klyˈtos/ → /pe.ri.kliˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.kly.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.ri.klyˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ri.klyˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.ri.klyˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.ri.kliˈtos/

Adjective

περικλῠτός • (periklŭtós) m (feminine περικλῠτή, neuter περικλῠτόν); first/second declension

1. (Epic) very famous, highly renowned

Declension

First and second declension of περικλῠτός; περικλῠτή; περικλῠτόν (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		περικλῠτός periklŭtós	περικλῠτή periklŭtḗ	περικλῠτόν periklŭtón		περικλῠτώ periklŭtṓ	περικλῠτᾱ́ periklŭtā́	περικλῠτώ periklŭtṓ		περικλῠτοί periklŭtoí	περικλῠταί periklŭtaí	περικλῠτᾰ́ periklŭtắ
Genitive		περικλῠτοῦ / περικλῠτοῖο / περικλῠτόο periklŭtoû / periklŭtoîo / periklŭtóo	περικλῠτῆς periklŭtês	περικλῠτοῦ / περικλῠτοῖο / περικλῠτόο periklŭtoû / periklŭtoîo / periklŭtóo		περικλῠτοῖῐν periklŭtoîĭn	περικλῠταῖν / περικλῠταῖῐν / περικλῠτῇῐν periklŭtaî(ĭ)n / periklŭtêiĭn	περικλῠτοῖῐν periklŭtoîĭn		περικλῠτῶν periklŭtôn	περικλῠτᾱ́ων / περικλῠτέ͜ων / περικλῠτῶν periklŭtā́ōn / periklŭté͜ōn / periklŭtôn	περικλῠτῶν periklŭtôn
Dative		περικλῠτῷ periklŭtôi	περικλῠτῇ periklŭtêi	περικλῠτῷ periklŭtôi		περικλῠτοῖῐν periklŭtoîĭn	περικλῠταῖν / περικλῠταῖῐν / περικλῠτῇῐν periklŭtaî(ĭ)n / periklŭtêiĭn	περικλῠτοῖῐν periklŭtoîĭn		περικλῠτοῖσῐ / περικλῠτοῖσῐν / περικλῠτοῖς periklŭtoîsĭ(n) / periklŭtoîs	περικλῠτῇσῐ / περικλῠτῇσῐν / περικλῠτῇς / περικλῠταῖς periklŭtêisĭ(n) / periklŭtêis / periklŭtaîs	περικλῠτοῖσῐ / περικλῠτοῖσῐν / περικλῠτοῖς periklŭtoîsĭ(n) / periklŭtoîs
Accusative		περικλῠτόν periklŭtón	περικλῠτήν periklŭtḗn	περικλῠτόν periklŭtón		περικλῠτώ periklŭtṓ	περικλῠτᾱ́ periklŭtā́	περικλῠτώ periklŭtṓ		περικλῠτούς periklŭtoús	περικλῠτᾱ́ς periklŭtā́s	περικλῠτᾰ́ periklŭtắ
Vocative		περικλῠτέ periklŭté	περικλῠτή periklŭtḗ	περικλῠτόν periklŭtón		περικλῠτώ periklŭtṓ	περικλῠτᾱ́ periklŭtā́	περικλῠτώ periklŭtṓ		περικλῠτοί periklŭtoí	περικλῠταί periklŭtaí	περικλῠτᾰ́ periklŭtắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		περικλῠτῶς periklŭtôs				περικλῠτώτερος periklŭtṓteros				περικλῠτώτᾰτος periklŭtṓtătos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “περικλυτός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• περικλυτός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• περικλυτός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “περικλυτός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press