περικλυτός

Ancient Greek

Etymology

περι- (peri-) +‎ κλυτός (klutós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.kly.tós/ → /pe.ri.klyˈtos/ → /pe.ri.kliˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.kly.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.ri.klyˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ri.klyˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.ri.klyˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.ri.kliˈtos/

Adjective

περικλῠτός • (periklutós) m (feminine περικλῠτή, neuter περικλῠτόν); first/second declension

1. (Epic) very famous, highly renowned

Declension

First and second declension of περικλῠτός; περικλῠτή; περικλῠτόν (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		περικλῠτός periklutós	περικλῠτή periklutḗ	περικλῠτόν periklutón		περικλῠτώ periklutṓ	περικλῠτᾱ́ periklutā́	περικλῠτώ periklutṓ		περικλῠτοί periklutoí	περικλῠταί periklutaí	περικλῠτᾰ́ periklutá
Genitive		περικλῠτοῦ / περικλῠτοῖο / περικλῠτόο periklutoû / periklutoîo / periklutóo	περικλῠτῆς periklutês	περικλῠτοῦ / περικλῠτοῖο / περικλῠτόο periklutoû / periklutoîo / periklutóo		περικλῠτοῖῐν periklutoîin	περικλῠταῖν / περικλῠταῖῐν / περικλῠτῇῐν periklutaî(i)n / periklutêiin	περικλῠτοῖῐν periklutoîin		περικλῠτῶν periklutôn	περικλῠτᾱ́ων / περικλῠτέ͜ων / περικλῠτῶν periklutā́ōn / perikluté͜ōn / periklutôn	περικλῠτῶν periklutôn
Dative		περικλῠτῷ periklutôi	περικλῠτῇ periklutêi	περικλῠτῷ periklutôi		περικλῠτοῖῐν periklutoîin	περικλῠταῖν / περικλῠταῖῐν / περικλῠτῇῐν periklutaî(i)n / periklutêiin	περικλῠτοῖῐν periklutoîin		περικλῠτοῖσῐ / περικλῠτοῖσῐν / περικλῠτοῖς periklutoîsi(n) / periklutoîs	περικλῠτῇσῐ / περικλῠτῇσῐν / περικλῠτῇς / περικλῠταῖς periklutêisi(n) / periklutêis / periklutaîs	περικλῠτοῖσῐ / περικλῠτοῖσῐν / περικλῠτοῖς periklutoîsi(n) / periklutoîs
Accusative		περικλῠτόν periklutón	περικλῠτήν periklutḗn	περικλῠτόν periklutón		περικλῠτώ periklutṓ	περικλῠτᾱ́ periklutā́	περικλῠτώ periklutṓ		περικλῠτούς periklutoús	περικλῠτᾱ́ς periklutā́s	περικλῠτᾰ́ periklutá
Vocative		περικλῠτέ perikluté	περικλῠτή periklutḗ	περικλῠτόν periklutón		περικλῠτώ periklutṓ	περικλῠτᾱ́ periklutā́	περικλῠτώ periklutṓ		περικλῠτοί periklutoí	περικλῠταί periklutaí	περικλῠτᾰ́ periklutá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		περικλῠτῶς periklutôs				περικλῠτώτερος periklutṓteros				περικλῠτώτᾰτος periklutṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “περικλυτός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• περικλυτός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• περικλυτός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “περικλυτός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press