περικάκησις

Ancient Greek

Etymology

From περῐκᾰκέω (perĭkăkéō, “to be in ill-luck”) +‎ -σις (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.riˈka.ci.sis/ → /pe.riˈka.ci.sis/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.riˈka.ke̝.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.riˈka.ci.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.riˈka.ci.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.riˈka.ci.sis/

Noun

περῐκᾰ́κησῐς • (perĭkắkēsĭs) f (genitive περῐκᾰκήσεως); third declension

1. (Koine) extreme ill luck

Inflection

Third declension of ἡ περῐκᾰ́κησῐς; τῆς περῐκᾰκήσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ περῐκᾰ́κησῐς hē perĭkắkēsĭs	τὼ περῐκᾰκήσει tṑ perĭkăkḗsei	αἱ περῐκᾰκήσεις hai perĭkăkḗseis
Genitive	τῆς περῐκᾰκήσεως tês perĭkăkḗseōs	τοῖν περῐκᾰκησέοιν toîn perĭkăkēséoin	τῶν περῐκᾰκήσεων tôn perĭkăkḗseōn
Dative	τῇ περῐκᾰκήσει têi perĭkăkḗsei	τοῖν περῐκᾰκησέοιν toîn perĭkăkēséoin	ταῖς περῐκᾰκήσεσῐ / περῐκᾰκήσεσῐν taîs perĭkăkḗsesĭ(n)
Accusative	τὴν περῐκᾰ́κησῐν tḕn perĭkắkēsĭn	τὼ περῐκᾰκήσει tṑ perĭkăkḗsei	τᾱ̀ς περῐκᾰκήσεις tā̀s perĭkăkḗseis
Vocative	περῐκᾰ́κησῐ perĭkắkēsĭ	περῐκᾰκήσει perĭkăkḗsei	περῐκᾰκήσεις perĭkăkḗseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “περικάκησις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “περικάκησις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• περικάκησις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette