πειρώμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.rɔ̌ː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈro.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈro.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈro.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈro.me.nos/

Participle

πειρώμενος • (peirṓmenos) m (feminine πειρωμένη, neuter πειρώμενον); first/second declension

present mediopassive participle contracted of πειράω (peiráō)

Declension

First and second declension of πειρώμενος; πειρωμένη; πειρώμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πειρώμενος peirṓmenos	πειρωμένη peirōménē	πειρώμενον peirṓmenon	πειρωμένω peirōménō	πειρωμένᾱ peirōménā	πειρωμένω peirōménō	πειρώμενοι peirṓmenoi	πειρώμεναι peirṓmenai	πειρώμενᾰ peirṓmena
Genitive	πειρωμένου peirōménou	πειρωμένης peirōménēs	πειρωμένου peirōménou	πειρωμένοιν peirōménoin	πειρωμέναιν peirōménain	πειρωμένοιν peirōménoin	πειρωμένων peirōménōn	πειρωμένων peirōménōn	πειρωμένων peirōménōn
Dative	πειρωμένῳ peirōménōi	πειρωμένῃ peirōménēi	πειρωμένῳ peirōménōi	πειρωμένοιν peirōménoin	πειρωμέναιν peirōménain	πειρωμένοιν peirōménoin	πειρωμένοις peirōménois	πειρωμέναις peirōménais	πειρωμένοις peirōménois
Accusative	πειρώμενον peirṓmenon	πειρωμένην peirōménēn	πειρώμενον peirṓmenon	πειρωμένω peirōménō	πειρωμένᾱ peirōménā	πειρωμένω peirōménō	πειρωμένους peirōménous	πειρωμένᾱς peirōménās	πειρώμενᾰ peirṓmena
Vocative	πειρώμενε peirṓmene	πειρωμένη peirōménē	πειρώμενον peirṓmenon	πειρωμένω peirōménō	πειρωμένᾱ peirōménā	πειρωμένω peirōménō	πειρώμενοι peirṓmenoi	πειρώμεναι peirṓmenai	πειρώμενᾰ peirṓmena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πειρωμένως peirōménōs			πειρωμενώτερος peirōmenṓteros			πειρωμενώτᾰτος peirōmenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.